هانیه جمشیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
امیر هاشم پورمافی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد چالوس
مصطفی جمشیدی - دانشجوی دکترای معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

مجموعه آرامگاهی و مقابر بیش از هر نوع بنای معماری در ایران، در گذشته و حال مورد توجه مردم بوده و هست. به دلیل احترام و توجهی که مردم به برخی از آرامگاه ها در طول دوران تاریخی داشته اند، گاها0 این بناها به عنوان زیارتگاه تصور می کردند. بناهای آرامگاهی در دوره اسلامی به آرامگاه های پراکنده و فردی، امام زاده ها، برجها، بقعه ها، گنبدها و مجموعه آرامگاهی تقسیم می شود. بقعه شیخ بالو زاهد نمونه ای از بقعه های قرن چهارم تا نهم می باشد که به یک مکان زیارتگاهی تبدیل گشته است. این مقاله سعی بر آن دارد تا با نگاهی گذرا به معماری آرامگاه های دوره پیش از اسلام و پس از اسلام، به بررسی معماری و تزیینات بنای بقعه بپردازد و در نهایت معماری و تزیینات بقعه شیخ بالو زاهد را با معماری سایر بقعه ها، مقایسه نماید تا به اهمیت بقعه مذکور به عنوان یکی از مهمترین آثار تاریخی استان مازندران اشاره نماید و معماری و تزیینات آن را محفوظ نماید.

آرامگاه، بقعه، معماری اسلامی، تزیینات و معماری