میزان آگاهی مردم شهرستان مهدیشهر از بیماری کیست هیداتید

به منظور آگاهی یافتن از میزان اطلاع خانواده های مقیم مهدیشهر از بیماری کیست هیدانید از 258 خانوار از نقاط مختلف شهرستان به کمک دانشجویان آموزشکده سوالات زیر طرح گردید . الف - آیا تا بحال نام بیماری کیست هیداتید را شنیده اید؟ ب - آیا از نحوه انتقال این بیماری به انسان اطلاع دارید؟ ج - آیا این بیماری را در خویشاوندان خود ملاحظه کرده اید؟ از 258 خانواده ، 185 خانواده ) %)71,7 اصولا نام بیماری را تا بحال نشنیده بودند، 46 خانواده نام بیماری را شنیده بودند ولی از نحوه انتقال بی اطلاع بودند . بیست و هفت خانواده %)10,5) در عین حالی که نام بیماری را شنیده بودند، از نحوه انتقال بیماری هم اطلاع داشتند . مشاغل سرپرست خانواده در گروه الف هیچ ارتباطی با دامپزشکی و دامپروزی نداشت ولی در گروه ب از 46 خانواده، 28 خانواده %)60,8) ، سرپرست خانواده مشاغلی از قبیل قصابی و دامپروری داشتند . در گروه ج 7 خانواده %25,9 از 27 خانواده مشاغلی مرتبط با دامپزشکی مانند قصابی ، دامپروری و کارمند اداره دامپزشکی را داشتند . 17 مورد ابتلا از بیماری در خویشان و اقوام در 2 گروه ب و ج نیز گزارش گردید . با توجه به میزان بالای سواد در استان سمنان ( رتبه سوم کشور از نظر نسبت جمعیت با سواد ) و اطلاعاتی که از طریق رسانه های عمومی در مورد این بیماری در مناسبت های مختلف پخش و اعلان میگردد، بی اطلاعی مردم از این بیماری بسیار بالاست . حدود %70 خانواده های شرکت کننده در این مطالعه حتی نام بیماری را نشنیده بودند . میزان آگاهی از این بیماری بیشتر بنظر میرسد که به علت رابطه شغلی باشد تا میزان سواد و آگاهی که مردم از طریق رسانه های عمومی مانند روزنامه، رادیو و تلوزیون بدست می آورند . به عبارت دیگر برای کنترل و مبارزه با این بیماری نقش آگاهی مردم هر چند از نظر پتانسیل بسیار بالاست ولی در عمل نقش بسیار کمی را بازی میکند و مسئولان اجرائی برای اجرا کردن برنامه های کنترل و پیشگیری بیشتر باید روی راههای پیشگیری مانند معدوم کردن سگهای ولگرد، درمان اجباری سگهای گله، بازرسی دقیق تر در هنگام کشتار و منع کشتار در خارج از کشتارگاهها تکیه کنند تا برگزاری سخنرانی و انتشار بروشور و خبرنامه . میزان بیماری گزارش شده در این مطالعه در مقایسه با جمعیت شهرستان که در حدود 16000 نفر می باشد، بسیار بالاست . البته گزارش شفاهی بیماری چندان مدرک معنبری نمی تواند باشد اما در مقایسه با آمار کشوری ( حدود 1 در هر 100000 نفر ) وجود حتی 1 نفر بیم ار هم در سال بسیار بالا محسوب می شود . این مسئله نشاندهنده این است که باید در این منطقه با توجه به بافت عشایری ، کنترل بیماری مذکور به طور جدی مورد توجه قرار بگیرد