حبیبه رافتی سخن گو - دانشجوی کارشناسی ارشد، موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری، مشهد، ایران
امیراحمد امینیان - استادیار گروه معماری، دانشگاه بین المللی امام رضا، مشهد، ایران
هیرو فرکیش - استادیار گروه معماری واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد، ایران

هر جامعه اصول و اهداف مشخصی برای محیطهای آموزشی و پرورشی خود پیشبینی میکند، اگر سیستم آموزشی کشوریادگیری و خلاقیت دانشآموزان را ملاک رشد و پیشرفت قرار دهد، لازم است که بستر مناسب آن را با شناخت سیستمهایمطلوب آموزشی فراهم کند. آموزش و به تبع آن محیطهای آموزشی بیشترین اثر و نقش را بر ذهنیت و تمد نسازی جوامع به عهده دارند . لازمه اصلاح کالبد آموزش و پرورش،ایجاد فضاهای مرتبط با فعالیت دانش آموزان است. در نظام تعلیم و تربیتنوین، فضاهای آموزشی در مدارس نه تنها یک محیط خشک و بی روح و فاقد تاثیر در فرآیند یادگیری محسوب نمیگردد بلکه به عنوان عاملی زنده، پویا و بسیار تاثیرگذار بر کیفیت فعالیتهای آموزشی و پرورشی دانشآموزان ایفای نقش میکند در اینمقاله سعی شده به تعریف آموزش و پرورش و نکاتی که میتواند باعث بهبود وضعیت کنونی آن شود، تاثیرات و تحولات ساختاری فضاهای آموزشی، تعاریف و نظریههای مرتبط با مقوله یادگیری و معرفی سیستمهای آموزشی مختلف پرداخته شود.این پژوهش یک تحقیق تحلیلی توصیفی بوده و روش تحقیق حاکم بر آن اسنادی کتابخانه ای می باشد. در نهایت ایده مدرسه باز به عنوان یک ایده برتر که یادگیری را فعال، اشتیاقآور و مسیولیتپذیر میسازد معرفی میشود که البته این ایده در صورتی نسبت به مدارس فعلی برتری خواهد داشت که روش های آموزشی و برنامههای درسی متناسب با آن تدوین شده ودر کنار فعالیتهای آموزشی متعارف، امکان تعامل با محله و فضاهایی جهت فعالیت های متنوع را در اختیار داشته باشد.

آموزش و پرورش، یادگیری، فضای آموزشی، کیفیت آموزش