فرناز معماری - دانشجوی مهندسی معماری دوره کارشناسی ارشد، دانشگاه یزد
حسین پورمهدی قایم مقامی - دکترای مهندسی معماری، استادیاردانشگاه یزد

موقعیت ساختمانهای فعلی که به علت ازدیاد جمعیت چون لانه کندوان عسل انسانها را دربرگرفته و ازهیچ گونه شرایط محیطی طبیعی و سالم برخوردار نیستند و جایگزینی محیطهای طبیعی و درختان با ساختمانهای مرتفع موجب بروز مشکلات جسمی وروحی شهروندان شدها ست درعصرماشین امروز و بابوجود امدن کلانشهرهای حاضر لزوم وجود فضاهای سبز درمحیط زندگی و کاری مابسیارحایز اهمیت است چرا که فضاهای سبز درحکم اعضای تنفس برای شهرهایی می باشند که انباشته ازمحیطهای متراکم ساخت و سازشده و ماشینهای الودگی سازهستند اما باید دید که ماچگونه به این فضاها می نگریم ایا صرفا به آنها به دید پارکهای درحال حاضر که درگوشه کنارشهرها با چندعدد درخت و سبزی وجود دارد و درکناری افتاده اند و تنها ازآنها استفاده تفریحی میشود می نگریم یا نه آنها را بعنوان عنصری فعال و شهری قبول داریم دراین مقاله به بررسی چگونگی احیای حس سرزندگی و بازگرداندن طبیعت به شهرها و ارایه برخی راه حلها پرداخته خواهد شد این تحقیق ازنوع کاربردی و روش تحقیق به صورت پیمایشی و روش گرداوری اطلاعات به صورت مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است

عناصرطبیعی، تعلق خاطر، محیط زندگی، طبیعت، منظرطبیعی