هانیه فنی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری، شیراز
حسین مهدوی پور - دکتری مهندسی معماری، استادیار دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد

شرایط زندگی امروز، منش افراد را به سمت فردگرایی سوق میدهد. این فردگراییها، آسیب های خانوادگی و اجتماعی در پی دارد. یکی از راهکارهای این امر، اصلاح ظرف زندگی فرد است. خانه مامن و جایگاهی است که فرد در آن آرام میگیرد برایتعامل و ارتباط برقرار کردن. این تعامل از ارتباط با خویشتن شروع شده، ارتباط با دیگری، دیگران و رابطه با خالق هستی را هم در برمیگیرد. میان خانه ، سبک زندگی و شخصیت افراد رابطهای دوسویه وجود دارد. خانهی مناسب، سبک زندگیمناسب ایجاد میکند و سبک زندگی مناسب هم شخصیت رشدیافته میسازد. بنابراین میتوان با اصلاح ظرف زندگی، خانوادهمداری را میان مردم ترویج داد. هدف از پژوهش حاضر پیشنهاد یک الگوی طراحی با رویکرد خانواده مداری است که براساس آن بتوان به زندگیهای مختلف پاسخ داد. برای نزدیک شدن به روش طراحی مورد نظر، ابتدا سه فرضیه در نظر گرفته شد و پس از بررسی هر سه مورد، فرضیه سوم مناسب رویکرد خانوادهمداری بهنظر آمد. این فرضیه بیان الگویی بودکه مبنایشتعاملات اجتماعی بود و در آن طراحی از هستهی خانوادگی یعنی نشیمن و پذیرایی شروع میشد و بسط پیدا میکرد. از نتایج این پژوهش، ارایه نوعی روش طراحی برای خانهای بر مدار خانواده است. میتوان نام این روش طراحی را منظومه مدار گذاشت چرا که شباهتهایی میان این روش با یک منظومه وجود دارد که به تبیین آن پرداخته شده است.

خانه، خانواده مداری، روش طراحی، منظومه مدار