عدنان جلیزی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

با گسترش افقی روز افزون شهرها، و ظهور تبعات رشد به صورت مشکلات متعدد، باعث شد تا محققان و مسیولان شهری در پی الگویی متناسب جهت رفع مشکلات به وجود آمده باشند. بر همین اساس در سال 1997 رشد هوشمند برای پاسخ گویی به مشکلات گسترش افقی شهرها در آمریکا بکار گرفته شد. از آنجا که شهر اهواز بعنوان یک کلانشهر، دارای مشکلاتی از قبیل کمبود یا عدم وجود زیرساخت مناسب، کاربری نامناسب، مشکلات زیست محیطی، نابرابری در توزیع خدمات میباشد؛ لذا اهمیت این موضوع مطرح میشود که با بررسی شاخصهای رشد هوشمند در این شهر بتوان به شناخت کمبودها و ارایه راه حلهایی در این زمینه پرداخت. هدف از این پژوهش بررسی عوامل تعیین کننده رشد هوشمند کلانشهر اهواز است. به این منظور از مدل کمیتصمیمگیری چند معیاره تاپسیس استفاده گردید. بر اساس نتایج، از بین 8 منطقه شهرداری اهواز، منطقه 4 در شاخص اجتماعی-اقتصادی، شاخص کالبدی و کاربری اراضی و شاخص زیست محیطی و منطقه 1 در شاخص دسترسی و ارتباطات رتبه اول را به خود اختصاص داده اند. در شاخص تلفیقی رشد هوشمند شهری منطقه 4 با نمره تاپسیس 4954/0 بهترین حالت و منطقه 6 با نمره 2011/0 بدترین وضعیت را دارند. نتایج مربوط به تجزیه واریانس شاخصهای رشد هوشمند شهری نشان داد که رابطه بین رشد هوشمند و شاخصهای استفاده شده در سطح 99/0 معنیدار میباشد. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان می دهد از بین شاخص های چهارگانه، شاخصهای دسترسی و ارتباطات و زیست محیطی بیشترین سطح معناداری در تبیین و پیش بینی رشد هوشمند شهری منطق اهواز را دارند.

رشد هوشمند، کلانشهر اهواز، مناطق هشتگانه شهری