یاسر کلال قوچان عتیق - دانشگاه آزاد اسلامی واحد نیشابور

هدف:پژوهش ها نشان میدهدکه یکی ازعواملی که به مرور زمان عشق وعلاقه بین زوجین را کمرنگ ترکرده وگاهی به طورکامل محو می کند و موجبات مشکلات روحی و روانی،ادامه روابط سرد و بی تفاوت و درنهایت اتمام یک رابطه رافراهم میکند،دلزدگی زناشویی است(وانهل و دکلرک، 2009) و دلزدگی زناشویی دارای ارتباط تنگاتنگی با باورهای ارتباطی افراد دارد؛ که لزوم مداخلات زودهنگام را نشان میدهد.هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر باورهاى ارتباطى،و دلزدگی دانشجویان پسر متاهل بود.روش:این طرح پژوهشی یک طرح پیش آزمون پس آزمون با گمارش تصادفی بود. بدین منظور از بین دانشجویان پسر متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان در رشته های علوم انسانی، تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدکه طی مردادماه لغایت مهرماه سال تحصیلی 1394-95 به دفتر مشاوره دانشگاه مراجعه کرده بودند. سپس به روش کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. از هردو گروه پرسشنامه های باورهای ارتباطی آدیلسون و اپشتاین، دلزدگی زناشویی (CBM) به عنوان پیش ازمون گرفته شد و سپس گروه آزمایش ده جلسه در کارگاه گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل شرکت نموده و دو هفته پس از اتمام دوره دوباره با همان پرسشنامه ها مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته های نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر خرده مقیاس های باور به مخرب بودن مخالفت ( p=0/04) باور به عدم تغییرپذیری همسر (p=0/04) کمالگرایی جنسی p=0/04) و باورهای ارتباطی غیرمنطقی (p=0/04) موثر بوده و بر خرده مقیاس های باور به تفاوت های جنسیتی (p=0/04) توقع ذهن خوانی (p=0/65) تاثیر معناداری نداشته است. همچنین گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار مقابل بر دلزدگی زناشویی (p=0/02) نیز موثر بوده است.با وجود محدودیت هایی که دراین پژوهش وجودداشت، نتایج حاکی ازاین بودکه گروهدرمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل بر باورهای ارتباطی و دلزدگی دانشجویان پسر متاهل موثر است.

گروه درمانی مبتنی بر تحلیل رفتار متقابل، باورهاى ارتباطى، و دل زدگی