محدثه شفیع پور - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی گرایش آموزش و پرورش کودکان استثنایی ، دانشگاه فرهنگیان
اردشیر شفیع پور - کارشناسی ارشد رشته ی شیمی گرایش شیمی فیزیک ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود
رقیه سرایلو - کارشناسی ارشد علوم تربیتی گرایش برنامه ریزی درسی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آزادشهر

خودکشی (لاتین suicidium ، از ریشه sui caedere کشتن خود) عملی عمدی است که باعث مرگ فرد می شود. خودکشی اغلب علت است صورت می گیرد که علت آن اغلب به اختلال روانی نظیر افسردگی، اختلال دو قطبی، اسکیزوفرنی، اعتیاد به الکل و سوء مصرف دارو نسبت داده می شود. یزان این کار در مردان بالاتر از زنان بوده و احتمال خودکشی مردان سه تا چهار برابر بیشتر از زنان است. تخمین زده می شود که هر سال 10 تا 20 میلیون اقدام به خودکشی غیر کشنده رخ می دهد. اقدام به این کار در جوانان و زنان شایع تر است. برخی از حالات روانی خطر خودکشی را افزایش می دهد از جمله: ناامیدی، از دست دادن حس لذت و زندگی، افسردگی و اضطراب. توانایی اندک حل مشکلات، از دست دادن توانایی که فرد قبلا داشته است، و کنترل ضعیف تمایلات نیز نقش ایفا می کنند. استرس های اخیر زندگی مانند از دست دادن یک عضو خانواده یکی از دوستان، از دست دادن شغل، یک انزوای اجتماعی (مانند به تنهایی زندگی کردن) این خطر را افزایش می دهد. کسانی که هرگز ازدواج نکرده اند نیز در معرض خطر بیشتری هستند. در جامعه شناسی روان شناسی از مفهومی با عنوان زمان بندی اجتماعی نام برده می شود. به این معنی که اجتماعات برای هر مقطع سنی که فعالیت هایی را مناسب می داند و کدام را مناسب نمی داند عدم پیروی از زمان بندی اجتماعی با افزایش میزان استرس و کاهش عزت نفس، می تواند منجر به افسردگی شده و تلاش برای اقدام خودکشی خودخواهانه را در افراد بیشتر نماید. بررسی ها نشان می دهد اقدام به این که خودکشی در زنان بیشتر از مردان است. لذا توجه به این عامل موثر در اقدام به خودکشی در زنان، برای پیشگیری از وقوع این پدیده امری ضروری است.

خودکشی خودخواهانه ، زمان بندی اجتماعی ، عزت نفش،انحراف روانی