طراحی برنامه ((حرکت درمانی با استفاده از ورزش رزمی تکواندو)) و بررسی اثربخشی آن در کاهش خطاهای ادراک دیداری - حرکتی کودکان دارای اختلال یادگیری خاص

هدف پژوهش حاضر ، بررسی اثربخشی حرکت درمانی درکاهش خطاهای دیداری- حرکتی کودکان دارای اختلال یادگیری خاص بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیشآزمون و پسآزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. گروه نمونه 30 نفر از کودکان پسر با اختلال یادگیری خاص ساکن تهران بودند. که به صورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه در هر گروه 15 نفر جایگزین شدند. میزان خطاهای دیداری – حرکتی شرکت کنندگان در این پژوهش توسط آزمون دیداری - حرکتی بندرگشتالت در پیش آزمون و پس آزمون سنجیده شد. مداخله برنامه حرکت درمانی با استفاده از ورزش رزمی تکواندو بر روی گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقهای و سه روز در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه حرکت درمانی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد میزان خطاهای دیداری – حرکتی گروه آزمایش کاهش معناداری در سطح اطمینان (p<0/05) یافته است.بنابراین می توان گفت که حرکت درمانی با استفاده از ورزش رزمی تکواندو می تواند میزان خطاهای دیداری – حرکتی کودکان با اختلالیادگیری خاص را کاهش دهد.

Keywords:

خطاهای ادراک دیداری , حرکتی , اختلال یادگیری خاص , حرکت درمانی