محمد حجتی - دانشجوی دکترای علوم تربیتی، برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد واحد آزادشهر
ریحانه سبحانی - دانشجوی کارشناسی روانشناسی، دانشگاه آزاد واحد آزادشهر (عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان)

جوانان امروز برای مواجهه با جهان پیچیده ای که در انتظار آنهاست نیاز به آموختن نحوه تجزیه و تحلیل علمی امور را دارند تا بتوانند نظریه های جدید را تولید و سازمان دهی کنند، حقایق موجود را مقایسه و استنتاج کرده،مسایل را ارزشیابی و حل نمایند. مقاله حاضر ضمن بررسی مکتب پراگماتیسم با تکیه بر دیدگاه جان دیویی و چگونگی پیادهسازی آن در تعلیم و تربیت، اطلاعات را با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای، پیرامون این موضوع، گردآوری و تحلیل نموده است. در ایران نظام آموزشی معمولا افرادی را بار می آورد که اطلاعات و فرمول های زیادی در حافظه دارند ولی کمتر قادرند به کمک آنها مسیله ای را در زندگی حل کنند و از درک عملی که منجر به نتیجه ای ملموس گردد عاجزند و بیشتر به افزایش دانسته ها، محفوظات و یادگیری از فردی که مسیولیت آموزش را برعهده دارد، استوار است، نه پژوهش و کندوکاو علمی مبتنی بر پژوهش فردی! از جمله نیازهای آموزشی امروز در کشورهایی مانند ایران، فراهم آوردن زمینههای تقویت قوه داوری و تمرین اندیشیدن و انجام عملی آموخته ها در عرصه های آموزشی است. دانش آموزان باید بتوانند بیندیشند، استدلال کنند و پایه گذار گونه ای فرهنگ انتقادی در عرصه همگانی باشند. در این راستا نهاد آموزش و پرورش، به عنوان بخشی از جامعه که به صورت مستقیم، با پرورش قوهی عقلانی سر و کار دارد، برای انجام رسالت خویش بایستی به بازنگری در اهداف، برنامه ها و روش ها، ساختارها و هر آنچه مرتبط با آنهاست، بپردازد.

تعلیم و تربیت، پراگماتیسم، دانش آموز، معلم، جان دیویی