محمد زارعین - دانشگاه فرهنگیان یزد
محمد حسین زارع زاده - دانشگاه امام صادق(ع) تهران

هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکردها و دیدگاه های تربیتی در زمینه سیاسی و اجتماعی است که رابطه آن را با نقش معلم در آموزش فراگیران بیان می کند. این پژوهش از نوع نظری است و در آن از رویکرد توصیفی- تفسیری در بررسی مباحث استفاده شده است در این مرز و بوم انتقال و تعمیق ارزش های دینی، اجتماعی و سیاسی در نسل فردا از بدیهی ترین انتظاراتی است که می توان از آموزش و پرورش داشت. بی شک در شکل گیری شخصیت آدمی عوامل و عناصر متعددی دخالت دارند. آنچه جنبه انتسابی دارد، آن نوع تربیتی است که بر دوش مربیان، معلمان و والدین قرار دارد. در این مقاله ابتدا به بررسی اهمیت جایگاه معلم پرداخته شده است و مشخص کننده این است که رابطه دانش آموز با معلم یک رابطه باطنی و معنوی است. سپس با تاکید بر نقش معلم در تعلیم و تربیت دانش آموزان و با توجه به بیانات رهبری، معلم، هم باید علم بدهد، هم باید روش تفکر و کار تفکر را بیاموزد، هم رفتار و اخلاقآموزى در کار او باشد. در ادامه با اشاره به نقش مدرسه در جامعه پذیری و به طبع در تربیت سیاسی و اجتماعی دانش آموزان این نتیجه حاصل شد که تربیت سیاسی برای آموزش و پرورش لازم خواهد بود اما کار تربیت سیاسی باید در کنار کار اصلی آن یعنی تربیت انسان باشد. و بیان شد که در نهاد ای تربیت شود که به اجتماع خدمت کند و مقدس آموزش و پرورش کار های حزبی و جناحی سم است. و فرد باید به گونه در هنگام ضرورت به تنهایی به اندیشه بپردازد و یا در موقع لزوم با آرای جمعی مخالفت نماید. در پایان اهمیت به سزای جایگاه معلم در تربیت سیاسی و اجتماعی دانش آموزان به صورت نتیجه گیری بیان شده است.

معلم، تربیت سیاسی، تربیت اجتماعی، دانش آموز