ورزش و کیفیت زندگی در زنان

مقدمه: هدف تحقیق حاضر بررسی روابط بین فعالیت بدنی و رضایت از زندگی به روش تحلیل مسیر در زنان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و پیلاتس بود. مواد و روشها: 200 نفر از زنان شرکت کننده در کلاس های ایروبیک و پیلاتس شهرستان تبریز و میانه، پرسشنامه فعالیت بدنی بک، پرسشنامه خودکارآمدی ورزشی، نسخه کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت و مقیاس رضایت از زندگی را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر در نرمافزار اس پی اس اس نسخه 23 و آموس 20 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد رابطه معناداری بین فعالیت بدنی و خودکارآمدی، بین خودکارآمدی و سلامت روانی، بین خودکارآمدی و سلامت جسمانی، بین سلامت روانی و سلامت جسمانی، بین رضایت از زندگی و سلامت روانی و بین رضایت از زندگی و سلامت جسمانی زنان شرکتکننده در کلاس های ایروبیک و پیلاتس وجود دارد. همچنین مدل تحلیل مسیر به دست آمده از روابط بین فعالیت بدنی، خودکارآمدی، سلامت جسمانی، سلامت روانی و رضایت از زندگی به خوبی تبیین شد. نتیجهگیری: بر اساس این مدل میتوان اثرات مثبت فعالیت بدنی را همراه با خودکارآمدی در زمینه بهبود وضعیت سلامت روانی و جسمانی (به عنوان متغیرهای مهم کیفیت زندگی) در رضایت از زندگی مشاهده کرد .

Keywords:

کیفیت زندگی , فعالیت حرکتی , خودکارآمدی , سلامت روانی