بررسی رابطه بین سبک زندگی اسلامی و شادکامی با رضایت از زندگی

هدف کلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سبک زندگی اسلامی و شادکامی با رضایت از زندگی در معلمان شهرستان گرمه بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و از نظر توجه به هدف، کاربردی میباشد. جامعه آماری آن شامل کلیه معلمان شهرستان گرمه در سال تحصیلی 93-1392 به تعداد 550 نفر بودند. بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 225 نفر در سه طبقه براساس مقطع تدریس (طبقه ابتدایی 126 نفر،طبقه راهنمایی 58 نفر، طبقه دبیرستان 41 نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه سبک زندگی اسلامی کاویانی(1391) پرسشنامه شادکامی آکسفورد (ارگیل 1989) و پرسشنامه رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که : 1-بین سبک زندگی اسلامی با شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. 2 -بین سبک زندگی اسلامی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد 3 -بین شادکامی با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد 4- رضایت از زندگی در معلمان را براساس متغیرهای سبک زندگی اسلامی و شادکامی قابل پیش بینی است.

Keywords:

سبک زندگی اسلامی , شادکامی , رضایت از زندگی