بررسی اثربخشی روش آموزش دیویس بر میزان مهارت های خواندن دانشآموزان نارساخوان پسر پایه دوم و سوم دبستان شهرکرمان

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی روش آموزش دیویس بر میزان مهارت های خواندن دانش آموزان نارساخوان پسر پایه دوم و سوم دبستان است. این پژوهش از نوع آزمایشی، طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. شامل کلیه دانش آموزان نارساخوان دوره ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 95-94 است که با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس، تعداد 30 دانش آموز انتخاب، سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل )هر کدام 15 نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازهگیری در پژوهش حاضر تست هوش ریون کودکان و آزمون خواندن و نارساخوانی نما بود. در این انتخاب میانگین ضریب هوشی 100 بوده است. شناسایی اختلال خواندن با توجه به حصول نتایج ضعیف در آزمون نما به دست آمد. ابتدا آزمون خواندن نما در هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد. پس از اجرای پیش آزمون، روش دیویس در 15 جلسه 45 دقیقهای بر روی گروه آزمایش انجام گرفت. در پایان جلسات آموزشی مجددا پس آزمون خواندن نما از هر دو گروه به عمل آمد. دادههای به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس تحلیل شد. در این پژوهش با استفاده از تمرینات روش دیویس، نمره آزمودنیها در پسآزمون بهبودی نسبی یافته است. نتایج نشان میدهد که روش دیویس میتواند موجب بهبود مهارت خواندن دانشآموزان نارساخوان شود.

Keywords:

روش دیویس , دانش آموز نارساخوان , مهارت خواندن