بررسی نقش آموزش رسمی در رشد خلاقیت های کلامی کودکان مدارس مقطع ابتدایی

خلاقیت مهمترین عنصر ذهنی آدمی است که در طول عمر خویش از کودکی تا کهن سالی همراه او است. توجه به خلاقیت فرد توجه به آینده و سرنوشت او است. در این بین خلاقیت کلامی زیربنای دیگر جنبه های خلاقیت است و توجه به آن موجب بروز و پیشرفت دیگر جنبه های خلاقیت میگردد. به طوری که عدم توجه به این جنبه از خلاقیت باعث سکون و عقیم ماندن دیگر جنبه های خلاقیت میشود. باید توجه داشت که انسانها با وجود یک قوه تکلم خلاق می توانند روابط انسانی و اجتماعی خود را توسعه بدهد و به تکامل برسد. آموزش و پرورش به عنوان نهاد رسمی که وظیفه تربیت کودکان را داراست در این زمینه نقش پررنگی را باید ایفا کند. این وظیفه در دو جهت است اول تربیت معلمان خلاق و دیگر تربیت کودکان خلاق. معلم باید خلاقیت کلامی را به خوبی بشناسد و خود نیز از آن بهره کافی را برده باشد و بتواند آن را در شاگردانش پرورش دهد. معلم خلاق با به کار گیری یک سری روشها و ترفند ها میتواند قوه خلاقیت شاگردانش را به بالفعل تبدیل کند.

Keywords:

خلاقیت , خلاقیت کلامی , معلم , دانش آموز , کودک