سیدحمید آتش پور - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)
زینب غلامی شهید - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان(خوراسگان)

مقدمه: درمان مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر از نظر طیب رشید (2008) رویکردی در روان درمانی است که اعتبار خود را بطور تجربی کسب کرده است و با ایجاد توانمندیها و هیجانهای مثبت همراه است. هدف پژوهش: هدف در پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر ابعاد ششگانه بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به ام. اس شهر اصفهان بود.روش: در این پژوهش که یک پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون(یک گروه آزمایشی و دو گروه کنترل) بود، نمونه گیری به صورت در دسترس و از بین بیماران واجد شرایط که در انجمن ام. اس اصفهان پرونده داشتند، تعداد 30 نفر و از بین همراهانشنان 15 نفر انتخاب گردید و پس از جلسه ی توجیه، بطور تصادفی از بین 45 نفر، 15 نفر در گروه آزمایش و 30 نفر در گروه کنترل گمارده شدند. در مرحله ی پیش آزمون برای سنجش بهزیستی روانشناختی هر سه گروه ، از نسخه 84 سوالی مقیاس ریف(1995) استفاده شد. گروه آزمایش در طی 10 جلسه 2 ساعته تحت درمان قرار گرفت و گروه های کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند و در مرحله پس آزمون و پیگیری نیز مجددا پرسشنامه روی هر سه گروه اجرا گردید.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد، درمان مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر ابعاد ششگانه بهزیستی روانشناختی در بیماران مبتلا به ام. اس تاثیر معناداری دارد.نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، بر اهمیت کاربرد مداخلات مثبت نگری در بهبود بهزیستی روانشناختی و ابعاد شش گانه آن در بیماران مبتلا به ام. اس و ارایه ی افق های جدید در مداخلات بالینی این بیماران تاکید دارد.

درمان مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر، ابعاد بهزیستی روانشناختی، مالتیپل اسکلروزیس