اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود بهزیستی اجتماعی و روابط مادر-فرزندی دختران تک والدینی مادر سرپرست

با توجه به اینکه بهبود روابط و حل تعارضات در بستر خانواده یکی از عواملی بهبود بهزیستی اجتماعی افراد میگردد هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود بهزیستی اجتماعی و روابط مادر-فرزندی دختران بی سرپرست بود. در این طرح که از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه انجام شدتعداد 24 دختر بدسرپرست دارای تعارض با خانواده انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه گماشته شدند و پرسشنامه های مقیاس بهزیستی ذهنی و پرسشنامه رابطه ولی فرزندی توسط افراد هر دو گروه تکمیل گردید. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقهای هفتگی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را دریافت و پس از اتمام جلسات مجدد پرسشنامه ها به همه افراد داده شد تا آنها را تکمیل کنند. نتایج تحلیل کوواریانس داده ها بیانگر آن است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود بهزیستی اجتماعی افراد و همچنین روابط مادر-فرزندی موثر است

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , بهزیستی اجتماعی , روابط مادر- فرزندی , دختران تک والدینی مادر سرپرست