اثر بخشی گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل (TA) بر رضایتمندی زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی

یکی از مهمترین عواملی که کارکرد موثر خانواده را تحت تاثیر قرار میدهد، رضایت اعضای خانواده بخصوص زن و شوهر از یکدیگر است که زمینهی اصلی برای داشتن جامعه سالم است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر رضایت مندی زناشویی زوجین دارای اختلافات زناشویی بود. طرح پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجینی است که به دلیل تعارضات زناشویی به مراکز مشاوره و مددکاری شهر شهرکرد در سال 1394 مراجعه کردهاند، میباشد که از میان آنها 20 زوج به صورت نمونه گیری در دسترس و از طریق مصاحبه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 10 زوجی جایگزین شدند و مداخلات درمانی را دریافت کردند. داده ها با پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (انریچ،1976) گردآوری و با روش آماری تحلیل واریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد که گروه درمانی با رویکرد تحلیل ارتباط متقابل بر رضایتمندی زناشویی اثربخش بوده است (p<0/05) و 15 درصد از واریانس رضایتمندی زناشویی را تبیین میکند. نتایج پژوهش بیانگر این است که درمان تحلیل ارتباط متقابل می تواند به عنوان یک مداخله درمانی در تعارض های زناشویی مورد استفاده قرار بگیرد.

Keywords:

رویکرد تحلیل ارتباط متقابل , رضایتمندی زناشویی , خانواده