اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر هیستومورفومتری بافت بیضه در موش سوری

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,352

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THVC15_379

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1387

Abstract:

کتوکنازول داروی ضد قارچ وسیع الطیف با کاربرد وسیع در درمان بیماری های قارچی می باشد . علاوه بر اثر ضد قارچی، مطالعات نشان داده اند که این دارو روی تولید هورمون ها ی استروئیدی از جمله گلوکوکورتیکوئیدها و هورمون های جنسی اثر مهاری دارد . همچنین مصر ف کتوکنازول باعث کاهش مقدار تستسترون در خون و تغییرات بافتی مختلف در بافت بیضه حیوانات آزمایشگاهی می شود . هدف از این مطالعه تعیین اثر تجویز طولانی مدت کتوکنازول بر روی هیستومورفومتری بافت بیضه موش سوری می باشد . روش کار : در این مطالعه از تعداد 100 سر موش سوری نر استفاده شد 10) گروه 10 تایی ). موش های سوری دوزهای مختلف کتوکونازول 12/5) ، 25 و 50 میلی گرم بر کیلوگرم ) را روزانه به مدت 1 ، 2 و 3 ماه از راه خوراکی دریافت کردند . به طوری که یک گروه نرمال ( نرمال سالین ) و 9 گروه دریافت کننده کتوکنازول بودند . بعد از گذشت زمانهای ذکر شده نمونه بافت بیضه اخذ گردید و پس از تهیه مقاطع بافتی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، از لحاظ هیستومورفومتری شامل : قطر لوله های منی ساز، قطر بافت پوششی لوله منی ساز و ضخامت بافت بینابینی مطالعه شد . نتایج مطالعات نشان داد که قطر لوله های منی ساز، ضخامت بافت بینابینی و قطر بافت پوششی در ماه اول تغییر غیر معنی دار و در ماه های دوم و سوم بعد از تجویز دارو نسبت به گروه نرمال تغییر معنی دار ) p<0/05) نشان می دهد و این تغییر وابسته به دوز بوده و با افزایش مقدار دارو تغییرات مشاهده شده به شدت معنی دار ) p<0/01) می باشد . به طوری که با دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 3 ماه بیشترین تغییر مشاهده شد ).p<0/01) نتایج مطالعه نشان داد که تجویز مزمن کتوکنازول باعث تغییر قطر لوله های منی ساز، قطر بافت پوششی و ضخامت بافت بینابینی در بافت بیضه موش سوری می شود . این تغییرات احتمالاً به دلیل کاهش غلظت سرمی تستسترون می باشد .