معصومه پورنظری - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

فضای شهری بستری است که فعالیت ها و رفتارهای انسانی در آن شکل می گیرد و روابط اجتماعی و فرهنگی انسان ها با یکدیگر در این عرصه اتفاق می افتد. فضای شهری به همان اندازه که می تواند در توسعه عدالت اجتماعی راه گشا باشد می تواند عاملی در جهت تعمیق نابرابریهای اجتماعی نیز قلمداد شود بنابراین هدف این پژوهش به بررسی محدودیت حضور زنان در فضا های شهری نمونه موردی شهر ری می پردازد ،داده های تحقیق از طریق تنظیم پرسشنامه های مختلف، مطالعات میدانی و اسنادی برای شهر ری جمع آوری شده است و با استفاده از روش شناسی توصیفی تحلیلی، پیمایش به صورت میدانی و با نظر خواهی از مردم ،مسیولان و کارشناسان بوسیله آزمون اسپیرمن مورد بررسی قرار گرفته است که بر اساس فرمول کوکران 384 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شده است . و براساس یافته های تحقیق 4 مولفه و 32 گویه شاخص کیفی درنظر گرفتن نیازهای بانوان وتحقق حقوق شهروندی زنان شهر ری انتخاب شده و همچنین نتایج بدست آمده از تحقیقات میدانی و ارزیابی شاخص های مذکور،بیانگر این مطلب است که رابطه معنا داری بین نیازهای بانوان وتحقق حقوق شهروندی ودسترسی وارتباطات، امنیت، فرهنگی و اجتماعی، امکانات و خدمات وجود دارد و ایجاد فضاهای خاص زنانه می تواند در ادامه نگرش جداسازی اندرونی و بیرونی در مقیاسی وسیع تر از خانه و در گستره فضای شهر تلقی شود که علیرغم داشتن مزیتهایی برای استفاده کنندگان، به نظر می رسد این رویکرد پاسخی مناسب به نیازهای اجتماعی زنان جامعه امروز نبود.

فضای شهری، محدودیت حضور، توسعه عدالت اجتماعی، شهر ری