مطالعه کیفی بسترهای دست یابی زنان به مناصب مدیریتی در نهادهای آموزشی

در سال های اخیر، با مهیا شدن پیش نیازهای کنش مشارکتی از جمله سطح تحصیلات و مهارت های حرفه ای، انتظارات اجتماعی و تمایل زنان به حضور در مناصب مدیریتی در سطوح مختلف رشد قابل توجهی بخود گرفته است. پژوهش حاضر به قصد راه بردن به تجربه و معانی ذهنی مدیران زن در دست یابی به مناصب مدیریتی در آموزش و پرورش صورت گرفته است. یافته های تحقیق به کمک تکنیک مصاحبه نیمه ساخت یافته گردآوری و برای عملیات میدانی تحقیق و تحلیل داده ها نیز روش نظریه زمینه ای استفاده شده است. به کمک روش نمونه گیری نظری و هدفمند با 20 نفر از مدیران زن مصاحبه شد و درنهایت داده های گردآوری شده در قالب 6 مقوله محوری و یک مقوله هسته، کدگذاری و تحلیل شد. بر مبنای نتایج پژوهش، مردسالارنه بودن قوانین، جامعه پذیری جنسیتی و حمایت ها و منابع در دسترس زنان در دست یابی زنان به مناصب مدیریتی اثر گذارند. در این میان، کلیشه های جنسیتی به منزله بستر و زمینه و آموزش و پرورش و رسانه های ارتباطی به منزله شرایط مداخله گر عمل می نمایند. بازسازی معنایی تجربه و درک زنان از دست یابی به مناصب مدیریتی بیانگر آن است که مشارکت کنندگان با قرارگرفتن در شرایط یاد شده به استراتژی های خودباوری و توانمندسازی توسل می جویند .براساس مطالعه حاضر، تجربه دست یابی زنان به مناصب مدیریتی تضعیف نگاه جنستی و رغبت زنان به دست یابی زنان به پست های مدیریی را در پی داشته است.

Keywords:

مرد سالاری , موانع پیشرفت , مسیولیت ها , خود آگاهی زنان