ساقی محمدیاری - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، واحد گرمسار
عظیم رجب پور کارشناس ارشد روانشناسی بالینی واحد گرمسار

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تفاوت حافظه شرح حال (تعلق پذیری اجتماعی) با هویت مندی فردی و اجتماعی در بیماران MS با افراد عادی است. پژوهش حاضر در مقوله مطالعات علی مقایسه ای (پس رویدادی) قرار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش از بیماران انجمن MS ایران و دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار انتخاب شده اند که متشکل از 100 زن (شامل 50 نفر بیماران MS و 50 نفر دانشجو) بودند. روش نمونه گیری در این پژوهش، غیرتصادفی و در دسترس بوده است. به منظور جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از پرسشنامه حافظه شرح حال ویلیامز و برودبنت (AMT) و پرسشنامه ابعاد هویت (هویت شخصی، هویت اجتماعی، هویت ارتباطی و هویت جمعی) محمد مجدیان استفاده شده است. فرضیه پژوهش با استفاده از روش آزمون تحلیل واریانس چند متغیره (MANOVA) مورد بررسی قرار گرفته که مقدار F ، درجه آزادی و سطح معناداری، به ترتیب متغیرهای حافظه شرح حال، هویت شخصی، هویت ارتباطی، هویت اجتماعی و هویت جمعی تفاوت معناداری را نشان می دهد و در زنان عادی نسبت به بیماران MS بیشتر است. از سوی دیگر این نتایج از طریق آزمون توکی (تفاوت میانگین گروه ها) و انحراف استاندارد نیز تایید شده است. بنابر نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که برای اینکه فضاهای جمعی و عمومی ما بتواند حس هویت مندی افراد را در جامعه زنده نگه دارند و شادابی و سرزندگی آنان را تقویت کند، باید فضاهای جمعی و عمومی ما حس تعلق خاطر اجتماعی که خود یکی از مهمترین مولفه های امنیت روانی است را به افراد القا کند.

حافظه شرح حال، تعلق پذیری اجتماعی، هویت مندی