برنامه ریزی شهری جهت ارتقا فعالیت بدنی بانوان مشهد با بهره گیری از فضاهای سبز شهری

عدم انجام فعالیت بدنی زمینه ساز بروز تعداد متعددی بیماری های مزمن و چاقی می باشد. سطوح فعالیت بدنی به طور چشمگیری در دهه های اخیر کاهش یافته و بر سلامت اثر گذاشته است. مطالعه حاضر بر برنامه ریزی شهری جهت ارتقا فعالیت بدنی بانوان مشهد با بهره گیری از فضاهای سبز شهری تاکید دارد و از نظر روش کمی و جز تحقیقات پیمایشی مقطعی است که به توصیف شرایط در یک مقطع از زمان می پردازد. با مطالعه ادبیات موضوع ارتباط بین فضای سبز و فعالیت بدنی مشخص گردید و مدل تحقیق بر این مبنا رسم شد که هر یک از این ابعاد متغیر پنهان هستند و به منظور برازش متغیرهای پنهان از مدل معادلات ساختاری در نرم افزار آموس استفاده گردید. نمونه مورد بررسی 400 نفر از بانوان مشهد هستند که جمع آوری اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه انجام گرفت. اولین عامل فوت بانوان مشهد در سال 1392 بیماری های گردش خون می باشد که یکی از دلایل آن عدم فعالیت بدنی است. بنابراین جهت تعیین محلات مناسب برای پر کردن پرسشنامه آدرس محل سکونت افراد فوت شده (1680 آدرس به صورت کامل) در GIS نقطه گذاری گردیدند وتوزیع فضایی بدست آمده با نقشه منطقه بندی درآمدی مشهد رویهم گذاری شد و در نهایت 9 محله انتخاب شدند. نتایج پژوهش نشان می دهد که براساس شاخص های RMSEA و کای اسکویر مدل طراحی شده بر داده های حاصل از جامعه مورد مطالعه منطبق است بطوریکه میزان این دو شاخص به ترتیب 0.074 و 0.02 بدست آمد. همچنین تاثیرگذاری فضای سبز بر فعالیت بدنی مورد تایید قرار گرفته و در ارتباط با ابعاد تشکیل دهنده فضای سبز ابعاد حفاظت و امکانات بیشترین اثرگذاری را در ارتقا فعالیت بدنی دارند. لذا یافته های این مطالعه برای برنامه ریزان و مدیران شهری کاربردهای مهمی دارد زیرا کیفیت محیط و ماهیت توسعه از عوامل اصلی سلامت هستند و بر ارتباط تاریخی بین برنامه ریزی شهری و سلامت تاکید شده است.

Keywords:

برنامه ریزی شهری , فعالیت بدنی , بانوان مشهد , فضای سبز