مریم مشایخ - استادیار
ناهید زارع ارنانی - دانشجوی کارشناسی ارشد

زمینه و هدف : فرسودگی شغلی از جمله خطرات شغلی است که در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. این معضل علاوه بر بروز اثرات نامطلوب جسمی و عوارض روانی موجب کاهش کارآیی و از دست رفتن نیروی انسانی خصوصا در حرفه های خدمات انسانی می شود. با توجه به نقش پرستاران در سیستم بهداشتی درمانی و لزوم انگیزه کاری بالای آنها برای ایجاد امنیت بهداشتی ، تحقیقی به منظور بررسی سهم کنترل عواطف وخود کنترلی وارزیابی فشار روانی در پیش بینی فرسودگی شغلی در پرستاران خانم ، انجام شد.مواد و روش ها : این تحقیق از نوع همبستگی – کاربردی بود. برای دست یابی به هدف پژوهشی ، جامعه آماری 50 نفره از بانوان پرستار شاغل در بیمارستان دولتی شهید مدنی کرج به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده و به چهار آزمون فرسودگی شغلی مسلش ، مقیاس کنترل عواطف ، مقیاس خودکنترلی و پرسشنامه استرس ادراک شده (14 ماده ای – PSS14) پاسخ داده شد. داده های به دست آمده در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها : طبق یافته ها خودکنترلی سهم بیشتری از فشار روانی بر فرسودگی شغلی داشته و بین فشار روانی با فرسودگی شغلی و مسخ شخصیت رابطه مثبت معنادار وجود داشت. همچنین بین خود کنترلی و فرسودگی شغلی (خستگی عاطفی، عملکرد عاطفی و مسخ شخصیت) رابطه منفی معنادار وجود داشت. نتیجه گیری : در نهایت ، بر اساس نتیایج پژوهشی ، توجه فزاینده به فرسودگی شغلی پرستاران و ترویج خودکنترلی و کنترل عواطف و آموزش کنترل فشار روانی در جهت کاهش فرسودگی شغلی پیشنهاد می شود.

فرسودگی شغلی، خودکنترلی، کنترل عواطف، فشار روانی، پرستاران