بررسی وضعیت طرد اجتماعی زنان ساکن در سکونتگاه های غیررسمی (مطالعه موردی: زنان ساکن در محله اسلام آباد کلانشهر تهران)

یکی از پیش شرط های ضروری برای رسیدن به توسعه در تمام کشورها، بهره گیری جامع از امکانات و منابع موجود از جمله نیروی زنان می باشد. بنابراین با توجه به ضرورت مشارکت و ادغام اجتماعی زنان در رسیدن به توسعه کشور و حفظ انتظام اجتماعی، مطالعه طرد اجتماعی زنان ساکن در سکونتگاه های غیررسمی، موجب آشکار شدن ابعاد محرومیت و آسیب های اجتماعی زنان ساکن در این محلات می گردد.طرد اجتماعی به مفهوم گسست پیوندهای میان افراد و جامعه می باشد و بیانگر فرآیندی است که طی آن افراد از مشارکت اجتماعی محروم می شوند. هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت طرد اجتماعی زنان ساکن در سکونتگاه غیررسمی واقع در منطقه 2 کلانشهر تهران، با نام محله اسلام آباد می باشد. این پژوهش از روش شناسی کیفی بهره برده و برای جمع آوری داده ها، از تکنیک مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده کرده است. شیوه نمونه گیری این تحقیق، نمونه گیری نظری می باشد.تعداد 24 مشارکت کننده در این پژوهش شرکت کردند. داده ها به شیوه تماتیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تم ها و درون مایه های بدست آمده نشان می دهند که زنان ساکن در این محله، با مسایلی از جمله، محرومیت از خدمات عمومی، احساس شرمساری از سکونت در این محله، تاخیر در ازدواج دختران و.. رنج می برند.مهم ترین تم های بدست آمده عبارتند از: محرومیت مادی، انزوای ارادی، امکانات محدود، احساس تنهایی، محدودیت جنستی، تاخیر در ازدواج، احساس شرمساری، تفریحات همگون و مشارکت انجمنی محدود.

Keywords:

زنان , طرد اجتماعی , سکونتگاه های غیررسمی