نرجس خداوردی زاده - مدرس مدعو گروه مدیریت، دانشگاه پیام نور، ایران.
الیاس ایشان زاده - کارشناس مدیریت بازرگانی ، دانشگاه پیام نور، ایران.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی تاثیر عوامل راهبردی زمینه ساز بر مدیریت استعداد انجام شده است. امروزه اعتقاد این است که منابع انسانی مهمترین مزیت رقابتی و سرمایه ای سازمانی است و به همین دلیل بر نقش ارزشمندافراد در سازمان تاکیدشده است ومدیریت مطلوب آنها بسیار مهم وحساس تلقی می شود. یکی از گامهای اولیه در مدیریت استعداد شناسایی کارکنان کلیدی و سازمانی است .امروزه شاهد تغییرات گسترده در زمینه تغییر مدیریت منابع انسانی سنتی به مدیریت منابع انسانی نوین هستیم وایجاد استعداد ،کاهش ترک سازمان ،وخالی نماندن منصب های کلیدی از مهمترین نتایج مدیریت استعدادها در سازمان است . مدیریت استعداد بحثی جدید استو بررسی عوامل راهبردی زمینه ساز تحقق آن در سازمانها کمتر دیده شده است. از آنجا که سازمان ها در آینده با چالش رقابتی فزاینده ای مواجه خواهند بود و برای مدیریت این چالش ها نیاز به مدیران شایسته تر و اثربششتر از مدیران امروز خواهد بود، لذا مدیریت استعداد هر روز از اهمیت بیشتری در سازمان ها برخوردار م ی شود . در واقع مد یریت استعداد به عنوان سیستمی برای شناسایی، استشدام، پرورش، ارتقا و نگهداری افراد مستعد، با هدف بهینه کردن توان سازمان به منظور تحقق نتایج کسب و کار، تعریف شده است. مدیریت استعدادها اشاره به فرآیندی دارد که طی آن، استعدادهای انسانی سازمان برای تصدی مشاغل و مناصب کلیدی آن در آینده، شناسایی شده و از طریق برنامه ریزی های متنوع آموزشی و پرورشی برای تصد یاین مشاغل آماده می شوند..

مدیریت استعداد، سازمان، کارکنان، اهداف