حمیدرضا صادقی - کارشناس ارشد مهندسی مکانیک، دانشگاه صنعتی اصفهان
محمدمهدی تصور - کارشناس ارشد مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد

هر محصول را می توان به عنوان یک سیستم در نظر گرفت که شامل مجموعه ای از زیرسیستم ها است و در یک تعاملتعریف شده نسبت به یکدیگر باهم یکپارچه شده و ماموریت مشخصی را انجام می دهند. بر اساس این تعریف برای خلق هرمحصول لازم است تا ترکیبی از زیرسیست مها با مشخصات عملکردی مشخص در نظر گرفته و پس از یکپارچگی آنهامحصول خلق شود. خطوط مبنای پیکره بندی بیان کننده مشخصاتی از محصول است که در یکزمان مشخص از چرخهعمر طراحی معتبر است و هرگونه تغییری در آن باید تحت مدیریت باشد. این خطوط به عنوان مرجعی برای فعالیت هایچرخه عمر طراحی و توسعه محصول به کار می روند. برای شناسایی اقلام پیکره بندی هر محصول که شامل مستندات،خروجی های مراحل طراحی، نرم افزار، سخت افزار، ابزارهای توسعه و غیره می باشند، تشکیل خطوط مبنای پیکره بندی باانطباق بر یکی از روشهای خطوط مبنای کارکردی، خطوط مبنای عملکردی و خطوط مبنای طراحی و توسعه الزامیاست. بر این اساس اقلام پیکره بندی در هر یک از خطوط مبنا، با عنوان پیکره مبنای پروژه در آن سطح یاد می شود. پیکرهمبنای هر پروژه برای شناخت بهتر سیستم ها و زیرسیستم های آن، شناسایی نوع و تنوع فنآوری های موردنیاز هر سطح ازپروژه، نحوه جانمایی زیرسیستم ها و شناخت سطوح مشترک زیرسیستم های آن و بر اساس سند الزامات سیستمی،فرصت های فناورانه، راه حل های بالقوه و نمونه های مشابه طراحی شده پروژه استخراج می شود. خروجی های هر یک ازمبناهای پروژه در طرح مدیریت پروژه یا سند توصیف متدولوژی به عنوان فرآورده های میانی یا نهایی پروژه ذکر می شوند.در این پژوهش شکست سیستمی یک پروژه طراحی و توسعه به منظور تعیین خطوط مبنای پیکره بندی و قابلیت ردیابیدقیق الزامات محصول انجام و میزان اثربخشی آن از دیدگاه زمان و هزینه در پروژه برآورد شده است.

خطوط مبنا، شکست سیستمی، اقلام پیکره بندی، ردیابی الزامات