مرتضی پورمحمدی - استادیار طراحی صنعتی، دانشگاه هنر اسلامی تبریز، تبریز، ایران
یزدان موحدی - دکتری علوم شناختی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران )نویسنده مسیول(
سیدحسن طباطبایی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران
داوود عباسی - استادیار حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران

خانواده، کوچکترین و مهمترین نهاد جامعه است. هر چه خانواده از نظر آگاهی، اخلاق، تعهد و عاطفه از کیفیت بالاتری برخوردار باشد و به تمام نیازهای اعضای آن به طور منطقی پاسخ داده شود، آنها در برخورد با مشکلات کمتر دچار آسیب خواهند شد و کمتر به هنجارشکنی اجتماعی سوق خواهند یافت. سازمان جهانی بهداشت در سال 2000 ،مفهوم کیفیت زندگی را درک افراد از موقعیت خود در زندگی از نظر فرهنگ، سیستم ارزشی که در آن زندگی می کنند، اهداف، انتظارات، استانداردها و اولویت های آنان تعریف کرد. تعریف های جدیدتر، کیفیت زندگی را اختلاف بین سطح انتظارات انسان ها و سطح واقعیت ها عنوان می کنند و هرچقدر این اختلاف کمتر باشد، کیفیت زندگی بالاتر می رود. بنابراین کیفیت زندگی کاملا فردی بوده و توسط دیگران قابل مشاهده نیست و بر درک افراد از جنبه های مختلف زندگی آنان استوار است. عملکرد خانواده نیز یکی از شاخص های مهم تضمین کننده کیفیت زندگی و سلامت روانی خانواده و اعضای آن است، همچنین رابطه منفی آنان به عنوان یکی از مهمترین عوامل ایجاد کننده و نگهدارنده اختلالات روحی و هیجانی افراد مطرح می شود. از سوی دیگر، اولین خطاب آیات قرآن به مومنان، مربوط به یک سبک رفتاری است نه یک اخلاق یا عقیده و خداوند علاوه بر نقد آن به عنوان یک سبک به زیبایی و عدم زیبایی آن نیز توجه دارد. سبک زندگی اصطلاحی است که سابقا0 خیلی مورد توجه نبوده و اخیرا اندیشمندان به این موضوع در زندگی انسان توجه کرده و آن را تحت عنوان و اصطلاحی متمایز مورد مطالعه قرار دادهاند. البته نمیشود گفت که ماهیت آن جدیدا پدید آمده است بلکه این اصطلاح و عبارت سبک زندگی است که به تازگی پدید آمده است و جدیدا به آن توجه شده است و به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفته است.

خانواده، کیفیت زندگی، سبک زندگی اسلامی