علی اکبر مکاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
غلامعباس شکاری - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

امروزه توانمند سازی به عنوان یکی از ابزارهای سودمند ارتقا کیفی کارکنان و افزایش اثربخشی سازمانی تلقی می گردد. به منظور کسب موفقیت در محیط در حال تغییر کسب و کار امروزی، سازمانها به دانش، نظرات، انرژی و خلاقیت کلیه کارکنان، اعم از کارکنان خط مقدم تا مدیران سطح بالا، نیازمندند. جهت تحقق این امر،سازمان ها از طریق توانمند سازی کارکنان مربوطه به منظور تشویق آنان به ابتکار عمل بدون اعمال فشار، ارج نهادن به منافع جمعی سازمان با کمترین نظارت و انجام وظیفه به عنوان مالکان سازمان، اقدام می نمایند. لذا می تواند به عنوان منبعی که از آسیب پذیری کارکنان جلو گیری نماید و بذر امید را در شرایط بحرانی از جمله انهدام سرمایه های مالی و از بین رفتن زندگی انسانی، در دل آنان بکارد، مفید واقع گردد. کارکنان دارای استعدادهای بالقوه ای هستند که توانمند سازی به بالفعل شدن آن کمک می کند. هدف این مقاله آشنایی با ابعادتوانمندسازی کارکنان ازقبیل فرآیندهای مرتبط با مفهوم توانمندسازی،ورودیها وخروجیهای مرتبط باتوانمندسازی وارایه راهکاهایی به منظوربهبودتوانمندسازی کارکنان است.

توانمندسازی، منابع انسانی، بقای سازمان