علی زعیم - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دولتی گرایش نیروی انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

در هزاره سوم که لازمه رشد اقتصادی در آن توسعه مراکز تولید دانش، فناوری و مهارتهای فنی است، از کارآفرینی می توان به عنوان یکی از مهمترین موتورهای رشد و توسعه یاد کرد. طبیعی است، بارزترین چیزی که میتواند ما را به این مقصود برساند دانشگاه ها و مراکز کارآفرینی می باشد. نظریه دانشگاه کارآفرین یکی از مدل های مطرح شده برای تبیین چهره ی جدید و متحول شده دانشگاه هاست که از ویژگی های مهم آن تعامل گسترده دانشگاه با جامعه می باشد. آموزش عالی طی دهه های اخیر متناسب با تغییرات و تحولات اجتماعی و اقتصادی محیط پیرامون خود، دستخوش دگرگونی های بنیادینی شده است.گرچه هریک از این تغییر و تحولات خواستگاه ها و آثار متفاوتی داشته اند، لیکن در جمع بندی کلی می توان گفت دانشگاه ها ضمن حفظ جایگاه و قداست سنتی خود با چالش های مالی، ساختاری و مدیریتی بنیادینی رو به رو بوده اند که آن ها را به واکنش های خواسته و ناخواسته ناگزیر ساخته است. برآیند کلی این فشار ها دانشگاه را به سمت خودگردانی،نوآوری، تنوع گرایی، پاسخ گرایی و... سوق داده است. در کشور ما توجه به مفهوم کارآفرینی در دانشگاه های کشور نیز با ابلاغ طرح کاراد (کارآفرینی در دانشگاه های کشور) از سوی وزارت علوم و تحقیقات و فناوری به دانشگاه ها از اواخر سال 1379 آغاز و در حال حاضر با توجه به سیاست های ابلاغی اقتصاد مقاومتی توسط مقام معظم رهبری در حال پیگیری می باشد. پژوهش حاضر با انجام مطالعه کتابخانه ای و اسنادی و بررسی تجربیات جهانی در دانشگاه های کارآفرین برتر جهان نظیر MITو... سعی در شناسایی الگو و مدل های موفق دانشگاه کارآفرین جهت پیاده سازی در دانشگاه های کشور به ویژه در دانشگاه های علوم پزشکی که علی رغم نیاز مبرم به توسعه ی اقدامات کارآفرینی در این دانشگاه ها توجه چندانی به این مقوله به عمل نیامده است، دارد. مقاله نشان می دهد که دانشگاه ها در مسیر تحول به دانشگاه کارآفرین،لازم است ابعاد ساختاری،مدیریتی وفرهنگ حاکم بر دانشگاه را متحول ساخته و با گسترش زیر ساخت های مورد نیاز زمینه را برای ایفای کارکرد های جدید فراهم سازند.

کارآفرینی، دانشگاه کارآفرین، توسعه دانش بنیان