تعیین الگوی پروتئینی پادگن های بدنی در نماتودهای تریکوسترونژیلید

آلودگی با نماتودهای لوله ی گوارش در نشخوارکنندگان از جمله مهمترین آلودگیهای انگلی این طیف حیوانی محسوب می شود و این مسئله از دو منظر بیماریزایی و اهمیت اقتصادی کاملاً تفسیر شده و مستند است . در ارتباط با روش های شناسایی آلودگی های کرمی با توجه به پیشرفت علوم زیستی، برخی از روش های قدیم در تشخیص موارد آلودگی ها جای خود را به روش های نوین سرمی و مولکولی سپرده اند . در بررسی حاضر الگوی الکتروفورتیک تعدادی از( نماتودهای گوارشی نشخوارکنندگان توسط روش سدیم دودسیل سولفات پلی آکریل آمید ژل الکتروفورزیس SDS- PAGE ( تعیین هویت گردید . بدین منظور پادگن بدنی نماتودهای : نماتودیروس ئوآراتیانوس از گوسفند و بز، استرتاژیا استرتاژی،گونه ی کوپریا و پارابرونما اسکریابینی از گوسفند، کاملوسترونژیلوس منتولاتوس از شتر بر اساس هموژنیزاسیون و متعاقباً سانتریفیوژ کرم های بالغ تهیه گردید و سپس الگوی الکتروفورتیک آنها تحت شناسایی و ارزیابی قرار گرفت . نتایج به دست آمده از بررسی مقایسه ای الگوی الکتروفورتیک پادگن بدنی نماتودهای تریکوسترونژیلید نشان داد که : نماتودیروس ئوآراتیانوس با داشتن 22 باند پروتئینی در محدوده ی 25-200 کیلودالتون،گونه کوپریا با حدود 8 باند 12-150 کیلودالتون و کاملوسترونژیلوس منتولاتوس با داشتن 15 باند پلی پپتیدی در محدوده ی 40-200 کیلودالتون قابل تشخیص می باشند . در استرتاژیا استرتاژی 5 باند 40-70) کیلودالتون ) قرار دارد و در پارابرونما اسکریابینی باند قابل تشخیصی مشاهده نمی شود . با توجه به پیشرفت روز افزون علوم زیستی لازم است انواع پادگن های بدنی و دفعی ترشحی انگل های کرمی با اهمیت ، در مراحل بالغ و نوزادی با هدف ارائه روش های تشخیص نوین و یا واکسیناسیون تحت بررسی بیشتر قرار گیرد .