محمود کریمی فرد - دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان، رشت
الهام حاجی وند - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان).
غلامرضا شریفی - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان
فرزانه تقیان - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان(اصفهان)

هدف از انجام این تحقیق مقایسه چهار روش تمرین مقاومتی بر پاسخ حاد فاکتور رشد شبه انسولین یک در مردان ورزشکاربود. از این رو تعداد 10 نفر ورزشکار مرد از رشته های مختلف ورزشی(با میانگین وانحراف معیار سن 25±5 سال، وزن 75/25±9/81 کیلوگرم، قد 180/31±4/75 سانتی متر بصورت هدفمند وداوطلبانه، برای شرکت در این تحقیق انتخاب شدند. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود،که طی آن آزمودنی ها هر یک ازچهار برنامه مختلف تمرین مقاومتی(پر شدت ، هرم مسطح ، ترکیبی دراپ ست، ترکیبی پیش خستگی) را که از نظر حجم وشدت متفاوت بودند، با فاصله یک هفته از اجرای هر روش، طی یک جلسه تمرین انجام دادند. نمونه خونی پس از اجرای هر روش، از ورید بازوی دست راست آزمودنی ها برای اندازه گیری سطوح عامل رشد شبه انسولین یک، در دو دوره زمانی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین،گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین سطوح IGF-1 ورزشکاران در دو دوره زمانی قبل وبعد از تمرین در تمام روش های تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد P˂0/05. همچنین مقایسه میانگین 1IGF- بین سیستم های تمرینی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد. نتایج تحقیق حاضر بیانگر تاثیر گذار بودن هر چهار روش تمرین مقاومتی برافزایش میزان ترشح 1 IGF-و همچنین عدم وجود تفاوت معنادار بین این روش ها می باشد

تمرین مقاومتی، عامل رشد شبه انسولین یک