بررسی مقدار جیوه آلی ( متیل مرکوری ) در کنسروهای تن ماهی به روش گازکروماتوگرافی مجهز به دتکتور الکترون کپچر

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 4,550

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THVC15_693

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1387

Abstract:

جیوه عنصری فلز ی است که در خاک و صخره ها بطور طبیعی حضور دارد و متعاقب تغییرات جوی و یا فعالیتها ی معدنی و صنعتی به محیط زیست راه می یابد . در محیط زیست، عواملی از قبیل باکتریها قادرند جیوه فلزی و غیر آلی را به جیوه آلی که از عوامل نوروتوکس یک و تراتوژنیک بوده و خاصیت تجمع زیستی بالایی نیز دارد، تبد یل نموده و به جای این عنصر در محیط ز یست و منابع غذایی بخصوص غذاها ی دریایی کمک نما ین. سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا و برخی مجامع معتبر دیگر، مصرف غذاها ی دریایی را مهمترین راه مواجهه با ا ین عنصر بخصوص جیوه آلی اعلام نموده اند . از آنجا که اندازه گیری جیوه تام به تنهایی نمی تواند معیار مناسبی از نظر میزان آلودگی مواد غذایی به متیل مرکوری یا جیوه آلی باشد و تاکنون نیز گزارشی از میزان متیل مرکوری تن های ماهی منتشر نشده است لذا در این تحقیق میزان جیوه آلی کنسروهای ماهی تن که یکی از پرمصرف ترین فرآورده های دریایی در کشور محسوب می شود، مورد ارزیابی قرار گرفت . به این منظور تعداد 30 نمونه کنسرو ماهی تن از فروشگاههای شهر تهران جمع آوری و به مرکز تحقیقات سم شناسی دانشگاه تهران منتقل گردید . در آزمایشگاه ابتدا صحت روش انداز ه گیری جیوه آلی با دستگاه گاز کروماتوگرافی – جرم سنجی تائید و سپس نمونه ها جهت اندازه گیری جیوه آلی با استفاده از دستگاه گازکروماتوگرافی مجهز به دتکتور الکترون کپچر آنالیزشدند . جهت آنالیز، مقدار یک گرم از بافت مورد نظر ( عضله ماهی ) ، به کمک 10 میلی لیتر سود %10 به مدت دو ساعت در دما ی 60 درجه سانتیگراد هیدرولیز و سپس با استفاده از بافر، معرف و حلالهای استات آمونیم، تترا فنیل بورات سدیم و هگزان استخراج و در نهایت با دستگاه گازکروماتوگرافی قرائت شدند . نتایج نشان داده است میانگین متیل مرکوری در نمونه ها برابر با 199/56 پی پی بی با حداقل – حداکثر 56 و 290 پی پی بی می باشد . اگر چه این مقادیر، از حداکثر مقدار مجاز اعلام شده در کنسرو ماهی تن کمتر است اما بهرحال مقادیر بدست آمده از نظر آلودگی محیط زیست به جیوه و تجمع آن به شکل متیل مرکوری در عضلات ماهی در کشور بسیار قابل توجه می باشد .

Authors

کیاندخت قناتی

مرکز تحقیقات سم شناسی وابسته به دانشگاه تهران

جمیله سالار آملی

مرکز تحقیقات سم شناسی وابسته به دانشگاه تهران

جلال حسن

مرکز تحقیقات سم شناسی وابسته به دانشگاه تهران

اعظم هاشمی

مرکز تحقیقات سم شناسی وابسته به دانشگاه تهران