مسئولیت در قبال حیوانات از دیدگاه نهج البلاغه

Publish Year: 1387
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,167

متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

THVC15_799

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1387

Abstract:

انسان تمام مخلوقات را ز یر سیطره خود دارد و از آنها به نفع خود بهره برداری می کند. قرآن می فرماید ((همه جهان برای نفع بشر آفر یده شده است )) (بقره، 25 )، دین مبین اسلام مقررات و سفارش های بسیاری درباره حقوق حیوانات بیان کرده و فرهنگ اسلا می به رواج تعا لیم انسانی درباره حیوانات می پردازد . به طوری که کتاب بزرگ نهج البلاغه در موارد متعددی به مسئولیت انسان در قبال حیوانات اشاره دارد که مهمترین آنها به شرح ذیل می باشد؛ (شما در پیشگاه خداوند، مسئول بندگان خدا، شهرها، خانه ها و حیوانات هستید) (خطبه 167 ). (بین شتر و نوزادش جدایی نیفکنید، و شیر آنرا ندوشید تا به بچه اش ز یانی وارد نشود. در سوار شدن بر شتران عدالت را رعایت کنید و مراعات حال شتر خسته یا زخمی را که سواری دادن برای او سخت است بنمایید. آنها را در سر راه به کنار آب ببرید...، و هرگاه به آب و علف زار رسیدید، فر صت دهید تا علف بخورند و آب بنوشند) (نامه 25 ). همچنین در نهج البلاغه، و یژگیه او رفتار شناسی برخی حیوانات به تفصیل بیان گردیده، مثل طاووس (خطبه 165 )، خفاش (خطبه 155 )، مورچه و ملخ (خطبه 185 ) و در موارد ی با اشاره به غرایز حیوانات در پی پند دادن انسان بوده ، وقتی می فرماید: (همانا تمام حیوانات در تلاش بر ای پر کردن شکمند و درندگان در پی تجاوز کردن ) (خطبه 153 ). در دین اسلام آموزه ها و دستورات جامعی در زمینه مسئولیت در قبال حیوانات بیان گردیده که در نوع خود بینظیر است و از روی آن می توان پیشرفته ترین قوانین حمایتی از حیوانات را تهیه کرد.

Authors

عباس دوستی

مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد