نقش و جایگاه استحصال آب باران در تامین آب مناطق روستایی (مطالعه موردی: روستاهای شمال شهرستان گنبد)

به دلیل محدودیت کمی و کیفی منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک، ضرورت استفاده از طرح های توسعه منابع آبی به ویژه برای مصارف شرب بیشتر احساس می شود. بسیاری از شهرهای ایران، به ویژه شهرهای ساحلی، به دلیل کمبود منابع آب قابل شرب، آلودگیهای زیست محیطی آبهای زیرزمینی و همچنین افزایش میزان تقاضا از منابع آب به دلیل رشد جمعیت، در تامین آب با دشواریهایی روبه رو هستند. سیستم جمع آوری آب باران، به جمع آوری رواناب جریانهای سطحی از یک سطح و استفاده مفید از آن گفته می شود و به عنوان روش قدیمی و حفاظتی برای تسکین کمبود آب و حفاظت از محیط زیست به طور فزاینده در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. استحصال آب باران روشی مناسب برای توسعه بهره برداری از منابع آب سطحی در مناطق خشک است که به وسیله آن می توان آب مورد نیاز مصارف خانگی، دام و کشاورزی را در مقیاس کوچک تامین نمود. با توجه به رویکرد توسعه پایدار که در ان استفاده از منابع موجود باید به گونه ای باشد که ایندگان نیز بتوانند با همان کمیت و کیفت از ان بهرهمند گردند، لذا یکی از سیاستگذاری مهم در زمینه منابع آب، در بسیاری از کشورهای دارای کمبود آب، عملیات جمع آوری آب باران و نیز استحصال آب از منابع غیر متعارف می باشد. در تحقیق حاضر سعی شده است با استفاده از منابع مختلف نظیر کتابخانه ای، اسناد و مدارک موجود استحصال اب باران به عنوان یک منبع جایگزین برای کاهش اتکا به منابع اب زیرزمینی و تامین آب برای مصارف مختلف در مناطق روستایی و شهری، بر اساس مفهوم و محدودیت های توسعه پایدار، مورد بررسی قرارگیرد.

Keywords:

روان آب , استحصال , آب باران , شهرستان گنبد