ارزیابی تاثیر حمل ونقل شهری در توسعه پایدار و ارایه الگوی مطلوب در شهرهای میانی ( مطالعه موردی: شهر نیشابور )

Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 572

This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

RGFOH01_001

تاریخ نمایه سازی: 19 خرداد 1396

Abstract:

حمل و نقل شهری یکی از اصلی ترین زیر بخش های توسعه و برنامه ریزی شهری می باشد. شهروندان همه روزه با شبکه های پیاده و سواره و انواع مختلف حمل و نقل تماس داشته و برای پاسخگویی به طیفی از نیازهای شغلی، تحصیلی، خرید، تفریح و غیره از حمل و نقل شهری استفاده می کنند؛ بنابراین حمل و نقل به یکی از مهمترین بخش های کیفیت زندگی شهروندان تبدیل شده است. اما متاسفانه طی سالهای اخیر بر اثر توسعه مبتنی بر حرکت اتومبیل، مسایل و مشکلات حمل و نقلی متعددی بروز کرده است و تا زمانی که برنامه های توسعه شهری برمبنای حرکت اتومبیل تهیه و اجرا گردند دستیابی به حمل و نقل پایدار امکان پذیر نخواهد بود. برای غلبه بر چنین مشکلاتی نیاز است که در گام اول حمل ون قل شهری از بعد پایداری ارزیابی شده و سپس راه حل هایی برای بهبود شرایط موجود پیشنهاد گردد.هدف از ارایه ی تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت حمل و نقل درون شهری پایدار در شهرهای میانی بوده است که در آن شهر نیشابور به عنوان نمونه انتخاب شده و نظام موجود حمل و نقل این شهر با استفاده از تکنیک های تحلیلی AHP گروهی و SWOT مورد بررسی قرار گرفته است. نیشابور شهری تک هسته ای بوده و بر اساس مطالعات انجام شده مشخص شد که حمل و نقل این شهر و شیوه های سفر در آن با شاخص های حمل و نقل پایدار فاصله دارد. هدف حمل و نقل پایدار هرگز حذف هیچ یک از شیوه های سفر نبوده، بلکه فراهم آوردن امکانات و زیرساخت ها و تشویق به استفاده از شیوه های پایدارتر و به حداقل رساندن استفاده از شیوه های ناپایدار می باشد؛ و در نتیجه سعی می-شود مناسب ترین ترکیب شیوه های حمل و نقل در آن ارایه گردد. برمبنای نتایج حاصل از AHP ،مناسب ترین ترکیب حمل و نقل برای نیشابور اینگونه حاصل شد: 8.33 %پیاده روی، 22 %دوچرخه سواری، 5.14 %اتوبوس و مینی بوس، 5.12 %تاکسی 6.9 %اتومبیل شخصی و نهایتا0 7.7 %موتورسیکلت. در نتیجه با استفاده از روش AHP پیاده روی به عنوان گزینه برتر شناخته شده و امکانات و محدودیت های آن در قالب نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید با استفاده از روش تحلیلی SWOT بررسی گردید و در نهایت نیز پیشنهاداتی در قالب راهبردهای چهارگانه ارایه شده و با استفاده از تکنیک QSPM اولویت بندی شد.

Keywords:

حمل و نقل پایدار , روش تحلیل سلسله مراتبی گروهی (AHP ) , ماتریس SWOT , توسعه پیاده مدار , نیشابور

Authors

سیدمحمد رضازاده

مدرس دانشگاه پیام نور ، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری / عضو بنیاد پژوهشگران و نخبگان جوان ایران ، دانشجوی دکترای دانشگاه شهید بهشتی تهران

پروین چابک دست

کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری

سمیه اکبری

کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :