حمید زمانی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی توریسم دانشگاه تهران
اصغر عزیزی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی روستایی آمایش کیفیت محیطی مناطق روستایی دانشگاه خوارزمی .
غلام دولتی - دانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی آمایش کیفیت محیطی مناطق روستایی پردیس بین الملل. دانشگاه خوارزمی .

فعالیت گردشگری به حدی از رشد رسیده که به عنوان بخش چهارم فعالیتهای انسان پس از کشاورزی ، صنعت ،خدمات محسوب می گردد. منابع و توانمندی های گردشگری در راستای توسعه گردشگری روستایی از اولویت های مورد توجه جهت قدرت جذب روستا محسوب می شوند. بخش چندار با داشتن مناظر طبیعی ، آب وهوای مناسب ، سهولت دسترسی، نزدیکی به شهرهای اطراف و دارا بودن روستاهای نمونه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین عرصه های گردشگری دراستان البرز می باشد. هدف از این پژوهش ارزیابی و سطح بندی روستاهای دارای جاذبه گردشگری می باشد. روش تحقیق بنیادی و بصورت توصیفی و تحلیلی با استفاده از روش پتانسیل گردشگری (Ep (بوده و روش گردآوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد جامعه آماری این تحقیق مسیولین و متخصصان امر گردشگری که تعداد آنها 40 نفر می باشد انتخاب شدند. با توجه به روش Ep از بین جاذبه های گردشگری در بخش چندار بیشترین مولفه را روستا برغان دارا بوده که با دارابودن 14 شاخص از 16 شاخص بدست آمده است. این روستا دارای 14 امتیازمثبت و 1امتیاز منفی بوده و ضریب Ep در این جاذبه 7 و رتبه اول را در این روش دارد و پس از آن روستاهای کردان و آجین دوجین با 10امتیاز مثبت و 6 امتیاز منفی در رتبه یا سطح 2 قرارگرفته اند ضریب Ep در این جاذبه ها 66.1 می باشد. روستای ولیان در رتبه سوم با 9 امتیاز در سطح یا رتبه 7 قرار گرفته و ضریب Ep در این جاذبه ها 28.1 می باشد.از نظر مجموع امتیازات در جاذبه های بخش چندار 95 امتیاز مثبت و 112 امتیاز منفی وجود داشته ضریب Ep در بخش چندار 84.0می باشد.وجود جاذبه های گردشگری متنوع طبیعی و انسانی در بخش چندار و امتیازات بدست آمده از روش پتانسیل گردشگری اکثر جاذبه های گردشگری در بخش چندار از نظر امکانات اقامتی محروم بوده و یا بدرستی معرفی نشده اند .

گردشگری، سطح بندی، گردشگری روستایی ، بخش چندار ، روش Ep