خالد علی پور - دانشجوی دکترای جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی دانشگاه تبریز، ایران
شه وین محمدی - کارشناس ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی توریسم، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، ایران

آمایش سرزمین تنظیم رابطه انسان و فعالیت های انسان در فضا، رویکردی کل نگر، جامع نگر و بلندمدت در برنامه ریزی محسوب می شود، بنابراین آمایش سرزمین وظیفه تنظیم و هماهنگ سازی راهبردها و جهت گیر ی های کلی بخش ها و مناطق کشور را به عهده داشته و تدوین سیاست های اجرایی و برنامه های عملیاتی توسعه بر مبنایاین راهبردها به عهده بخش های مختلف اقتصادی و اجتماعی است.مطالعات فضایی هریک از مناطق کشور عزیزمان ایران بر اساس مطالعه پتانسیل ها ی موجود وبالقوه نیروی انسانی ، منابع کانی سرمایه ای غنی ، تنها استراتژی راهبر ی است که براساس توجه اساسی به امکانات زیست محیطی آن منطقه حفظ نگهداشت آن ، توسعه پایدار راممکن می سازد.هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی، بهبود و ارتقا سطح زندگی برای همه چه نسل کنونی و چه نسل آینده و همچنین حفاظت و اداره بهتراکوسیستم ها می باشد. در واقع با آمایش سرزمین می توانیم به اهداف توسعه پایدار دست یابیم. آمایش سرزمین به معنای بهره برداری بهینه از امکانات در راستای بهبودوضعیت مادی و معنوی و در قلمرو جغرافیایی خاص است. در این طرح مزیت های فضای طبیعی، اجتماعی و اقتصادی، ساماندهی و نظام بخشی می شود. این کار با هدف ایجاد رابطه منطقی بین توزیع جمعیت و انجام فعالیت ها در پهنه سرزمین با توجه به ویژگی های فضایی مناطق است . راهبردهای آمایش سرزمین براساس اولویت بندی ها،نقش پذیری و قابلیت سنجی هر یک از مناطق، محصولات مشخص مناسب برای هر منطقه را معین می کند. در این مقاله ابتدا مفهوم کلی آمایش سرزمین ، مولفه ها وویژگی های آمایش سرزمین ، عوامل موثر در آمایش سرزمین ،ونقش آن درتوسعه پایدار وحفاظت از محیط زیست دریاچه ارومیه مورد بررسی قرار می گیرد .روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی وروش گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای ومیدانی می باشد.

آمایش سرزمین،توسعه پایدار،حفاظت از محیط زیست،دریاچه ارومیه