مهناز همتی نوعدوست گیلانی - استادیار دانشگاه پیام نور ، گروه مدیریت دولتی ، تهران
مصطفی ضمیرایی - کارشناس ارشد رشته مدیریت بازرگانی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، واحد رشت

سرمایه اجتماعی از مفاهیم نوینی است که امروزه در جامعه شناسی و اقتصاد و به تازگی در مدیریت و سازمان به صورتگسترده مورد استفاده قرار گرفته است . سرمایه اجتماعی از یک منظر، پدیده ای مدیریتی است و برای آن ویژگی هایگوناگونی تعریف شده که شامل اعتماد ، هنجار ، ارزش ها و رفتارهای مشترک، ارتباطات، همکاری، تعهد متقابل ، شناختمتقابل و شبکه ها می باشد . سازمان هایی که دارای سطوح بالاتر سرمایه اجتماعی هستند، احتمالا نسبت به رقبایشان کهدارای سرمایه اجتماعی کم تری هستند، موفق تر باشند. سرمایه اجتماعی سازمانی، یک دارایی است که هم برای سازمان (ازطریق ایجاد ارزش برای ذینفعان) و هم برای اعضای سازمان (از طریق ارتقای مهارت کارکنان) مفید و سودمند است.تعهد سازمانی را میتوان به طور ساده، اعتقاد به ارزشها و اهداف سازمان، احساس وفاداری به سازمان، الزام اخلاقی، تمایلقلبی و احساس نیاز به ماندن در سازمان تعریف کرد . هرگاه تعهد سازمانی به مرحله نهایی خود برسد، عضو سازمانی متعهد،در شمار کسانی در میآید که به آنان اعتماد فراوانی میشود و آنان نیز در راه ستودن و پاسداری از ارزشهای سازمانها درنگنخواهند کرد. هیچ سازمانی بدون ایجاد فرهنگ قوی نمی تواند به سرمایه اجتماعی مناسب دست یابد و هرچه کارکنان تعهدبیشتری داشته باشند ، تمایل به اجرای فعالیتهای بیشتری خواهند داشت. مطلوب ساختن سرمایه گذاری های سازمانی درسرمایه اجتماعی، تعهد کاری ، کارایی شغلی و رفتار درون سازمانی کارکنان خدمات را تحت تاثیر قرار می دهد .بنابراین مدیران باید تعهد و پایبندی کارکنان را به سازمان حفظ کنند و برای این امر باید بتوانند با استفاده از مشارکتکارکنان در تصمیم گیری و فراهم کردن سطح قابل قبولی از امنیت شغلی برای آنان ،تعهد و پایبندی را بیشتر کنند.

تعهد سازمانی ، پذیرفتن، همانند شدن ، درونی کردن ، سرمایه اجتماعی