معصومه سادات مالدارسرپل - مربی، گروه حسابداری، دانشگاه پیام نور

مدل بهایابی برمبنای فعالیت علی رغم برتری اش بر مدلهای سنتی بهایابی بر مبنای حجم، در بیشترسازمان ها ناموفق بوده است. بدلیل مشکلات موجود در این مدل، مدلهای بهایابی برمبنای فعالیت زمانگرا و حسابداری مصرف منابع، جهت ایجاد سیستم های آتی مدیریت بهای تمام شده، توسعه یافته اند.بهایابی بر مبنای فعالیت زمان گرا، گونه ای ازمدل بهایابی بر مبنای فعالیت است که بطور خاص بمنظورتسهیل در اجرا ونگهداری سیستم های مدیریت بهای تمام شده طراحی شده است. و حسابداری مصرفمنابع، تحت عنوان یک مدل بهایابی برای استفاده در سیستم های جامع مدیریت بهای تمام شده یمبتنی بر کامپیوتر توسعه یافته است. ویژگی کلیدی که TDABC و RCA را از مدلهای سنتی بهایابیومدل بهایابی برمبنای فعالیت متمایز کرده است شناسایی و تشخیص ظرفیت بلا استفاده در مخازنمنبع می باشد.دراین مقاله قصد داریم به تشریح و بررسی این دو مدل بهایابی پرداخته و همچنین دربارهی کاربردهای شناسایی ظرفیت بلا استفاده در آنها برای توسعه، نگهداری و استفاده از سیستم هایمدیریت بهای تمام شده بحث نماییم. این مباحث در این مقاله در سه بخش ارایه خواهد شد. در پایان بهاین نتیجه می رسیم که شناسایی ظرفیت بلااستفاده دراین دو مدل، توسعه و نگهداری سیستم مدیریتبهای تمام شده را تسهیل نموده و آنها را قادر می سازد اطلاعات هزینه ای مربوط و قابل اتکایی جهتتصمیم گیری فراهم نمایند.

مدیریت بهای تمام شده، ظرفیت بلااستفاده، بهایابی بر مبنای فعالیت، بهایابی برمبنای فعالیت زمان گرا، حسابداری مصرف منابع