شاداب ابریشمی - دانشجوی کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری داخلی واحد تهران جنوب

با توجه به اینکه پدیده ی کودکان کار خیابانی به عنوان معضلی در شهر تهران معرفی شده است در این پژوهش سعی بر این است که با در نظر گرفتن جوانب روانشناسی و با توجه به نتایجی که از بررسی ابعاد مختلف حس تعلق به مکان به دست آمده است، مکانی برای کودکان کار طراحی کنیم که به عنوان مجتمع بزرگ شبانه روزی، با هدف ایفای نقش خانه برای این کودکان عمل کرده و علاوه بر عملکرد سرپناه که یکی از نیاز های اولیه ی هر انسانی می باشد، بتواند به شکل عمیق در وجود این کودکان حس دلبستگی و تعلق ایجاد کرده و خلاء عاطفی و روانی آنها را به طور شایسته پر نماید و با به وجود آوردن امکانات آموزشی و رشد ابعاد مختلف وجودی و شخصیتی، در عوض مجرمین و بزهکاران، از آنان افرادی تحصیلکرده و قابل اطمینان برای آینده ی کشورمان بسازیم.

حس تعلق ، مکان، کودکان کار،اقامتی، آموزشی