محمد اشرف حسین بر - دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان)
محمدحسین یارمحمدیان - استاد و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

پراگماتیسم، به مثابه یک نظریهی فلسفی و روش دستیابی به حقیقت، بر این اصل استوار است که درباره هر نظریه یا آموزهای باید بر پایهی نتایجی که از آن بهدست میآید، داوری کرد. به نظر پراگماتیستها، اگر عقیدهای به نتیجهی خوب و کارآمد برای انسان بینجامد، باید آن را حقیقی قلمداد کرد. هدف از انجام این پژوهش بررسی جایگاه تعلیم و تربیت در فلسفه تربینی پراگماتیسم (با تاکید بر عناصر برنامه درسی) بوده است. تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی است. یافتههای این پژوهش نشان داد که هدف اصلی تربیتی فلسفه پراگماتیسم، تعلیم و تربیت بیشتر یا همانا رشد و بازسازی تجربه بهویژه تجارب اجتماعی میباشد. بنابراین در جوامعی که فلسفه تعلیم و تربیت پراگماتیسم بر نظامهای آموزشی و برنامههای درسی آنان حاکم است، لازم است دستاندرکاران و مجریان برنامه درسی با انتخاب و به کارگیری محتوای مناسب منجمله تجربه بلاواسطه و مستقیم دانشآموزان و مسایل کنونی و تجربیات اجتماعی، اجرای روشهای تدریس فعال همانند روش تحقیق و حل مساله و بحث گروهی و در نهایت همکاری با دانشآموزان به منظور خود ارزیابی آنان از تجارب مدرسهای و پیشرفت تحصیلی خود، زمینهی تحقق اهداف آموزشی فوق، و همچنین یادگیری عمیق و پایدار را برای فراگیران فراهم نمایند.

پراگماتیسم، تعلیم و تربیت، برنامه درسی، عناصر برنامه درسی