سیاستگذاری فرهنگی و نقش آن در توانمندسازی علوم اجتماعی

توجه به فرهنگ و سیاستگذاری فرهنگی و هویت رشته علمالاجتماع برای بقا و پویایی علوم اجتماعی و توانمندی آن از ضروریات است. علوم اجتماعی به اقتضای موارد مورد بررسی مانند هر علم فیزیکی فرمول خاصی ندارد، بلکه بر حسب ارزشها و اهمیات یک فرهنگ (در زمان و مکان خاص) از کارا و ناکاریی بودن آن میتوان سخن راند. سیاستگذاریهای فرهنگی در مکانهای مختلف از میز نهار خوری خانواده گرفته تا تالار برگزاری جلسات هییت مدیره بنگاههای ملی، شرکتها و موسسات عمومی و تصمیم یک خانواده در انتخاب یک زبان، سنت، و تاریخ یک گروه قومی خاص برای آموزش به فرزندشان را در بر میگیرد. علوم اجتماعی بعنوان علمی که پایه های آن را موارد ذکر شده و کوچکترین جزییات زندگی تشکیل میدهد، باید بر مبنای ارزشهای آن جامعه و الویتهای اهمیتی آن باشد و وقتی میتواند توانمند شود که بتوان نسخه بومی برای آن پیچید. روش مطالعه این تحقیق اسنادی میباشد و متن به مثابه ابزار که بازگوکننده واقعیتها و پدیدههای علم علوم اجتماعی است در نظر گرفته شده است. نتایج نشان میدهد؛ که امروزه با چرخش فرهنگی که در جوامع مختلف شاهد آن هستیم، دیگر یک الگوی کلی و جهانی در مطالعه علم اجتماعی، نه تنها موفقیت آمیز نبوده، بلکه به کلی از درک مقتضیات جامعه به دور است. در کشور ایران که مبنای دینی (اسلامی) دارد و انقلاب اسلامی، ماموریت الهی خود را فراتر از تغییرات بنیادی در ساخت قدرت سیاسی و روابط اقتصادی تعریف می کند و ایجاد تحولات اسا سی و ژرف در ساخت مناسبات فرهنگی -اجتماعی را نتیجه طبیعی اندیشه دینی میپندارد، غربی بودن علوم اجتماعی چندان نمی تواند کارساز باشد و برای توانمندی آن باید سیاستهای فرهنگی در راستای ارزشهای اصلی جامعه نگاشت.

Keywords:

فرهنگ , سیاستگذاری فرهنگی , توانمندی , علوم اجتماعی , ایران