نگین ناصح - دانشجوی دکتری، رشته آلودگیهای محیط زیست، دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران.
علیرضا بیرامی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی، گرایش مدیریت استراتژیک، تهران، ایران.
عالیه حسین نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند، ایران.

آلودگی نفتی دریا یک معضل زیستمحیطی مهم در بسیاری از کشورهای دنیاست که موجب آسیب به گیاهان، جانوران و اکوسیستمهای دریایی و در نهایت انسان، به عنوان آخرین حلقهی زنجیره غذایی، میگردد. کشور ایران در کنار سه توده آبی مهم و استراتژیک خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر قرار گرفته است. خلیج فارس مهمترین منطقه نفتی جهان محسوب میشود و در حال حاضر حدود 90 درصد صادرات نفت و فرآوردههای نفتی تولید شده در خلیج فارس توسط نفتکشهای دنیا از خلیج فارس وتنگه هرمز انجام میشود. با توجه به این مطلب، حفاظت از محیطزیست دریاهای ایران در مقابل آلودگی نفتی، یک مساله مهم بودهو لزوم شناخت آلایندهها و اثرات زیستمحیطی و مخاطرات بهداشتی و سلامتی آن از ضرورت بالا برخوردار میباشد. تحقیقات متعدد نشان میدهد که افزایش عناصر نظیر نیکل، کبالت، و به ویژه وانادیوم در اکوسیستمهای آبی و همچنین سایر آلایندههای نفتی همچون انواع هیدروکربنها که بیشتر ناشی از استحصال فرآوردههای نفتی است، سبب اختلال در متابولیسم آنها میشود و بدین ترتیب تاثیر آن را میتوان در زنجیره غذایی دید. با توجه به آثار زیستمحیطی و تهدیدهای بهداشتی بر انسان و سایر موجودات، پیامدهای اقتصادی، اجتماعی ناگواری که انتشار و پخش آلایندههای نفتی در محیط به دنبال دارد، مهمترین راهکار پس از اعمال و بکار گیری روشهای پیشگیرانه، کسب دانش لازم و کافی در این زمینه و استفاده از تکنولوژیهای نوین چون فناوری نانو که به تولید جاذ هایی با قدرت و ظرفیت جذب بالا منجر شده است، میباشد.

آلودگی نفتی، فلزات سنگین، مخاطرات بهداشتی، محیطزیست