بررسی عوامل موثر بر احیا بافت فرسوده شهری (نمونه موردی: محله آبکوه مشهد)

امروزه در بسیاری از شهرهای کشور به دلیل افزایش جمعیت، مهاجرت های بی رویه، عدم توجه به هستههای قدیمی شهر و تمرکز فعالیتهای اقتصادی و اجتماعی باعث شده است بافت های قدیمی دچار مشکلات امنیتی، اجتماعی و اقتصادی شود و به مرور زمان دچار فرسودگی گردد کهاین اتفاق به تدریج بر روی شهر اثر گذاشته و شهر را از درون ناکارآمد میسازد. محله آبکوه از هسته های اولیه شهر مشهد بوده و دارای قدمتی تاریخی میباشد واز جمله محدوده هایی است کهازمشکلات بافت فرسودهرنج می برد. این محله بهرغم طرحهای اجرا شدهدر جهت احیای آن، نتوانسته آن گونه که شایسته قدمت محله و توانهای موجود آن است، در مسیر توسعه پایدار فضا گامی موثر بردارد و همچنان شاهد گریز جمعیتاز محله هستیم. هدف این مقاله تحلیلی بر طرح های احیاء و نوسازی در محله آبکوه و بیان نقاط ضعف و قوت آنها و ارایه راهکارهایی برایاستفاده بهینه از این فضاها ضمن حفظ هویت بافت است. در این پژوهش، از روش تحقیق توصیفی ژرفانگر استفاده شده وبه منظور سنجش و تجزیهوتحلیل اطلاعات از تمامی روشهای مصاحبه، مشاهده، پرسشنامهو مطالعه کتابخانهای بهره مند شده است.

Keywords:

شهر مشهد , بافت فرسوده , احیاء , نوسازی