بررسی نقش رشد شرکت بر رابطه بین راهبری شرکت و معیار سود انباشته به کل داراییهای شرکتهای درحال رشد بورس اوراق بهادار تهران

سهامداران نهادی با توجه به مالکیت بخش درخور توجهی از سهام شرکتها، از نفوذ چشمگیری در شرکتهای سرمایه پذیربرخوردارند و میتوانند سیاست آنها را تحت تاثیر قرار دهند و هدف از این مشارکت بهبود عملکرد شرکت و نهایتا افزایش سودآوری میباشد. هدف پژوهش حاضرمطالعه تاثیر متغیر مالی رشد شرکت بر رابطه بین اعمال نظام راهبری و چرخه حیات دربورس اوراق بهادار تهران می باشد. پس از بررسی ادبیات چرخه عمرشرکت، متغیر رشد شرکت و تعداد سهامداران نهادی، شرکتها را بر اساس روش آنتونی و رامش 1 دسته بندی می کنیم، با استفاده از روش دسته بندی چند متغیره به منظور جلوگیری ازاریب بودن نتایج، به سه مرحله چرخه عمر تقسیم می شوند و از چهار عنصر رشدفروش، مخارج سرمایه ای، نسبت سود تقسیمی وسن شرکت و طبق روش پارک و چن 2 انجام می پذیرد. دوره زمانی پژوهش، اطلاعات مالی مربوط به عملکرد سال های 1387الی 1393 شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به مدت 7 سال می باشد. که پس از اعمال محدودیت ها 74 شرکت به عنوان نمونه انتخاب شد. برای صحت فرضیه های تحقیق، از روش تلفیق داده های زمانی و مقطعی استفاده شده است.نتایج کلی حاصل از پژوهش نشان می دهد که تعداد سهامداران نهادی، با چرخه حیات شرکت رابطه مثبت و معناداری دارند. همچنین در فرضیه دوم نتایج بررسی تاثیر متغیرمالی رشد شرکت نشان دهنده رابطه مثبت و معنی دار بر رابطه بین ساز و کارهاینظام راهبری و چرخه حیات شرکت می باشد .

Keywords:

سازوکار نظام راهبری , تعداد سهامداران نهادی , چرخه حیات شرکت , رشد شرکت , بورس اوراق بهادار تهران