محمد رفیقی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی و معاون گروه توسعه آموزش منابع انسانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران
معصومه اردشیری لاجیمی

مهمترین اتفاق در فرآیندگذار از آموزش به یادگیری، استفاده از کلیه ظرفیتها در توسعه یادگیری و توسعه کارکنان میباشد. به یقین اگر چیزی در حالت سکون باقی بماند ضرباهنگ نابودی آن سریع تر خواهد بود. اساس تحول در خاستگاه آموزش، خدمات خاصی است که به نسبت تحولات فرارو ارایه میشود و بی تردید همگام با درک فزآینده در خصوص نقش و جایگاه تحقیقات؛ سازماندهی و جهتدهی فعالیت های پژوهشی به سوی نیازها و اولویتهای واقعی از حساسیت بیشتری برخوردار گردیده است.به عبارت روشن تر تصمیم گیری مبتنی بر پژوهش نیازمند آن است که تحقیقات انجام شده در راستای نیازها و مسایل واقعی باشد. به عبارت دیگر نظام گرانت در پژوهشهای مختلف عمدتا در صدد حل مسایل و مشکلات مجموعه ای از مخاطبان است که ضرورتا می بایست از پیش، شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرند. بی گمان هدف از سازماندهی و اجرای طرح های پژوهشی، تغییر دادن وضعیت موجود و حصول به ایده ال و آرزوهای مطلوب می باشد. شواهد بسیار زیادی وجود دارد که نشان می دهد بین اطلاعات حاصل از پژوهش ها وتصمیم گیری شکاف و فاصله زیادی وجود دارد. شناسایی مخاطبان با گروه های هدف در هر سازمان یا موسسه پژوهشی از این رو دارای اهمیت است که به تمامی ابعادپارادایم آموزش توجه و اهتمام متوازن صورت پذیرد و از توجه بیش از حد به یک سطح و غفلت از سطوح دیگر اجتناب ورزیده شود . دراین مقاله ضمن بازکاوی این تحولات و تغییرات درصدد تبیین مولفه های مهم این رویکرد و برخی تجارب مترتب خواهیم بود.

نظام گرانت، پارادایم آموزش، اعتباربخشی