زهرا علینقی - کارشناسی ارشد مدیریت ساخت واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی
جواد مجروحی سردرود - استادیار گروه مهندسی عمران واحد تهران مرکز دانشگاه آزاد اسلامی
مهدی روانشادنیا - دانشیار گروه مهندسی عمران واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی

مفهوم ساختمان سبز در کشورهای توسعه یافته کاملا رواج پیداکرده است و بسیاری از این کشورها در راستای توسعه سیستم های ارزیابی پایداری این ساختمان ها اقدامات شایان توجهی انجام داده اند. سیستم های ارزیابی ساختمان ها، یکچارچوب موثر را برای ارزیابی کارکرد محیطی ساختمان فراهم می آورند و توسعه پایدار را در ساخت وساز و ساختمان، ادغام می نمایند. لذا کشورهای بسیاری در جهان سیستم هایی برای ارزیابی و رتبه بندی ساختمان های سبز ایجاد کرده اند.هرچند این سیستم ها در بسیاری موارد دارای نقاط مشترکی می باشند، اما بااین وجود در مواردی نظیر معیارهای تعریف شده و یا نحوه امتیازدهی دارای تفاوت نیز می باشند. در کشور ما سیستم ارزیابی همانند دیگر کشورها وجود ندارد. این تحقیقابتدا به بررسی چند سیستم ارزیابی معروف در دنیا پرداخته است و سپس با الگو قرار دادن این سیستم های ارزیابی یک چارچوب پیشنهادی تعریف نموده و بعدازآن معیارها و شاخص های این چارچوب پیشنهادی را ازنظر اهمیت وزن دهی ورتبه بندی نموده است تا اولویت فعالیت در بخش ساخت وساز سبز را شناسایی نماید. برای وزن دهی از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP و از نرم افزار اکسپرت چویس استفاده شده است. نتایج به دست آمده بیانگر این نکته می باشد که معیارهای انرژی و آب دارای بالاترین رتبه بوده و در اولویت اول قرارگرفته اند. هم چنین شاخص های استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر، استفاده از سیستم گرمایش و سرمایش کارآمد، حفاظت از منابع آب موجود، کاهش اثرات زیست محیطی مصالح، توان خرید یا اجاره نیز از شاخص های بسیار مهم محسوب می شوند.

توسعه پایدار، سیستم ارزیابی، اولویت بندی، رتبه بندی، ساختمان سبز