سیدحمیدرضا صاحب الزمانی - دانشجوی دکتری عمران مهندسی راه و ترابری، دانشکده فنی دانشگاه تهران
سیدرسول فاضلی - کارشناسی ارشد مهندسی راه و ترابری، دانشکده فنی دانشگاه تهران
سیدمحمدحسن صاحب الزمانی - کارشناسی عمران

امروزه نگاه سازمانها و ادارات راهسازی و راهداری جهان، به سمت استفاده از آسفالتهای حفاظتی متمرکز شده است.رویکرد این روشها استفادهی هر چه بیشتر از منابع موجود در جهت کاهش هزینهها می باشد. این نوع روسازیها بهمنظور حفاظت و ترمیم ویژگیهای عملکردی رویههای موجود استفاده میشوند. یکی از انواع روسازیهای حفاظتی، استفاده از آسفالت لایه نازک گرم پلیمری است. این نوع روسازی که در کشورهای اروپایی مانند فرانسه قدمت دارد؛ برای اولین باردر ایران در محور فیروزکوه – دماوند به طول 30 کیلومتر اجرا گردید. در این مقاله ارزیابی آزمایشگاهی و میدانی اینلایهی حفاظتی پس از گذشت دو سال و در قیاس با دیگر رویههای اجرا شده در همان محور انجام شده است. عملکرد این روسازیها با تحقیقات میدانی و شاخص نمرهدهی PCI مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات عملکردی جهتمقایسهی بین آسفالت لایه نازک گرم پلیمری با دانهبندی میانتهی و همچنین آسفالت توپکا با دانهبندی پیوسته انجام پذیرفت. در نهایت پس از بررسی نتایج آزمایشگاهی و میدانی، آسفالت لایه نازک پلیمری نسبت به بقیه روشهای اجرا شده در این محور، از عملکرد بهتری برخوردار بوده است.

آسفالت لایه نازک پلیمری، آسفالت حفاظتی، عملکرد آزمایشگاهی، عملکرد میدانی