مجید قنادی - مشاور معاونت برنامه ریزی و توسعه، شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور

کیفیت آب با سه مولفهی صیانت از سلامت افراد و جامعه، مقبولیت و پذیرش عمومی و اثرگذاری بر دوام )پایداری( تاسیسات، در معرض قضاوت و داوری است. در دوران معاصر، استحصال بیش از سرعت بازیابی منابع آب، همراه با فقدان اعمال انضباطها و نظارتهای کارآمد بر مدیریتآلایندهها و حراست از آبها، زوال کیفیت منابع آبی کشور را سرعت بخشیده و تغییرات ناخواستهی آن را سبب شده است. این در حالی است کهمطالبهی اجتماعی از موضوع کیفیت آب، از مرز سالم بودن و اثرگذاری آن بر سلامت فراتر رفته و به حوزههای رضایتمندی اجتماعی و حفاظت از تاسیسات، تسری یافته است. در چنین شرایطی، واحدهای بهداشت آب در شرکتهای آب و فاضلاب، با ساختار سنتی الهام گرفته از نهادهایبهداشتی که کیفیت آب را متوقف بر جوانب اثرگذاری آن بر سلامت میداند، قادر به پاسخگویی به مطالبهی عمومی در موضوع کیفیت آب بهداشت آب را جایگزین مهندسی کیفیت آب نخواهند بود و لازم است با در نظر داشتن افق آرمانی مطلوب و با نگاهی تحول گرایانه، مدلسازند. در این مدل، مهندس کیفیت آب، با اشراف بر مبانی علمی که نمونهای از آن در موضوع نیترات اشاره شده است و با رعایت الزامهای مدیریت تطبیقی، از دادههای خام آزمایشگاهی، شاخصهای کارآمد مدیریتی، استخراج و با در نظر داشتن نظمهای اقتصاد، ارزیابی خطر و نیازهای فنی و اجتماعی، بهترین و صحیحترین استنتاجها را ارایه میدهد و با اعمال نظر در تصمیمهای مرتبط با طراحی فرآیندها و سازههای پالایش، ذخیرهسازی و انتقال آب و انتخاب مواد و مصالح، ایدهی مهندسی کیفیت آب را محقق میسازد.

مدیریت آب آشامیدنی، مطالبات اجتماعی، نیازهای فنی، مهندسی کیفیت آب